ฉันเห็นรวงข้าวร้องไห้ โดย กุหลาบน้ำเงิน กลอนบทนี้ เกิดขึ้นมา เพราะผู้เขียนเกิดคำถามว่า ทำไมชาวนาไทยถึงยากจน? เเละคำตอบของคนทั่วไปคือ เพราะชาวนาไทยใช้เงินไม่เป็น ใช้เงินโง่เอง... ผู้เขียนได้ใช้เวลาราว 3 เดือนในการค้นหาคำตอบของคำถามพวกนี้ เเละพบคำตอบที่น่าสะเทือนใจว่า... ชาวนาไทยยากจน...เพราะ 'เรา' นั่นเองพิศเพียงจันทร์หม่นเศร้า หทัย ลอยเลื่อนลาอาลัย ผ่านฟ้า วิเวกแว่วสงัดไพร ไหวหวั่น พลางทอดถอนฤดีล้า ซ่อนน้ำตานอง ยอดรวงทองสั่นพลิ้ว เอนไหว แปรชีพชาวนาไทย เปลี่ยนสิ้น ชีวิตแบบเดิมใด จำจาก ทิ้งเอย ฝืนร่างทนแดดิ้น ‘รับจ้าง...ทำนา’ พิศผืนทอง มองผืนนา น่าปลาบปลื้ม ดูด่ำดื่ม ดุจแดนสรวง รวงข้าวไสว อร่ามเหลือง เรืองรองลิ่ว ทิวทุ่งไกล งามจับใจ ในเขตคาม ยามลมโปรย หากพลิกกลับ ลับหลังภาพ...ภาพรันทด ใครหลังขด อดงานทน จนระโหย ใครเหนื่อยล้า ท้าแสงแดด แผดร้อนโชย ปาดเหงื่อโกย โรยชีพพลี ที่ผืนนา ยากหนักหนา กว่าจะเห็น เป็นรวงข้าว จำปวดร้าว เฝ้าตรำตราก หลากปัญหา แล้วเรายื่น คืนสิ่งใดให้ชาวนา ...กดราคา มอบน้ำตา... ความดูแคลน สันหลังชาติ พินาศร่อน กร่อนพังพ่าย ร่างผอมผ่าย ร่ายระทม ตรมสุดแสน หลังสู้ฟ้า หน้าสู้ดิน ถิ่นข้นแค้น ทั้งขาแขน แกนกายล้า พร่าน้ำตา ข้าวทุกคำ กำซาบใจ ใครขมขื่น เรายิ้มรื่น ใครขืนข่ม ระทมหนา เราอิ่มข้าว แล้วเฝ้าย่ำ ซ้ำชาวนา คือที่มา ความชาชิน ถิ่นนาไทย ตะวันแผด แดดหมองมัว ทั่วทุ่งท้อง สกุณร้อง ท่องบรรเลง เพลงพลิ้วไหว สายลมเรื่อย เฉื่อยเมฆน้อย ลอยคล้อยไป... ที่นี่ไง...ใครอีกคน ก่นน้ำตา ณ วันนี้... ตามผืนนาหลายผืน จึงแลเห็นแสงไฟนีออนวับๆตามท้องทุ่งนา ‘ผู้รับจ้างทำนา’ หลายคนยังคงทำอาชีพของตนไปหามค่ำหามรุ่งเพื่อเก็บเกี่ยวทรัพย์ ในความเร่งรีบปลูกข้าวทั้งวันทั้งคืน ‘ผืนดิน’ ถูกบังคับให้ผลิตรวงข้าวออกมาอย่างซ้ำซากซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเสื่อมโทรม หน้าดินถูกรถไถทำลาย อากาศเป็นมลพิษเพราะยาฆ่าแมลง ข้าวพันธุ์ใหม่ที่ให้ผลผลิตดีกว่าเติบโตเต็มท้องทุ่ง ในขณะที่ข้าวพื้นเมืองพันธุ์เก่าค่อยๆเลือนหายสูญพันธุ์ไป ความสัมพันธ์ ประเพณี วิถีชีวิตและภูมิปัญญาดั้งเดิมของชาวนา...จางหายเลือนลับ โดย กุหลาบน้ำเงิน
กุหลาบน้ำเงิน 3 มิ.ย. 2554 14:10 น. - ID 140488 
1605
0
0
4 มิถุนายน 2554 01:59 น. - comment id 1197411
ชาวเอ๋ย ..ชาวนา หลังสู้ฟ้าหน้าสู่พื้น งานหนักจักหยัดยืน แม้หน้าชื่น .ฝืนอกตรม เมล็ดข้าว..ขาวรายเรียง นอนในเหนียงเพียงอิ่มสม หยาดเหงื่อ เพื่อเพาะบ่ม เรี่ยวแรงถม ..พรมผืนใหญ่ ริ้วเหลือง เมลืองรุ่ง จรัสจรุง ผดุงหมาย ทิวทอง ท้องทุ่งไผท อิ่มเอมใจ ..ในรวงเรียว
4 มิถุนายน 2554 02:26 น. - comment id 1197414
ไพเราะมากค่ะคุณ ศรีสมภพ ขอคารวะ
1 กรกฎาคม 2554 01:03 น. - comment id 1201175
แต่งได้ดี ปลื้มมากค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
