กายดุจดั่งต้นโพธิ์พ้นโผล่เหย้า จิตดังเช่นกระจกเงาสว่างไสว หมั่นเช็ดถูให้กระจ่างทุกครั้งไป อย่าให้ฝุ่นละอองใดมาจับลง เสิ่นซิ่ว(ค.ศ.605-706) .....โพธิ์นั้นไม่มีต้น.... ไร้กระจก ไร้ตัวตน หามีไม่ จิตเดิมแท้นั้นว่างเปล่า...ไม่มีอะไร ฝุ่นละอองจากที่ใดมาเกาะมัน ฮุ่ยเหนิง(ค.ศ.594-657)
กระบี่ใบไม้ 12 มี.ค. 2554 15:26 น. - ID 139565 
2341
2
0
12 มีนาคม 2554 16:12 น. - comment id 1187454
มีวาทะของสองอาจารย์ มีนิทานเซ็น ยังมีสิ่งใดและไม่มีสิ่งใดอีก
12 มีนาคม 2554 16:57 น. - comment id 1187462
Zen2010จากสวนโมกข์สู่หมู่บ้านพลัม
12 มีนาคม 2554 20:36 น. - comment id 1187498
แวะมาอ่านนิทานค่ะ...
12 มีนาคม 2554 22:59 น. - comment id 1187549
ว่างไม่มี อะไร แล้วใครว่าง ว่างจะวาง อยู่ตรงไหน ไม่มีที่ ปล่อยว่างว่าง วางใจ วางให้ดี จะพบที่ ว่างว่าง กลางใจเรา แบบนี้ใช่ไหมคะ...พี่ใบไม้ นี่เป็นกลอนเก่าของแซมที่เขียนไว้ นึกขึ้นมาได้...เข้ากับบรรยากาศพอดีเลยค่ะ... ขอบคุณพี่ใบไม้สำหรับข้อเตือนใจในวันที่โลกวุ่นวายอย่างนี้... ขอให้พี่ใบไม้ และบุคลลที่รักปลอดภัย และมีความสุขค่ะ... มะขิ่น De CA.
13 มีนาคม 2554 00:09 น. - comment id 1187561
สุดยอดไปเลยท่าน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
