นกเขาเปล้า

นกเขาเปล้าเค้าเปรียวสีเขียวปลอด
แหวกเถาวัลย์พันสอด รอดกิ่งหวาย
หว้าสุกแดดแสดสดจรดก้านปลาย
ดารดาษสาดทะลายดังหมายตา
ผลแดงก่ำคล้ำกลบเมล็ดแก่
สมต้นใหญ่ใบแผ่ คลุมแพผา
คงพอป้อนอ้อนปากที่จากมา
ก่อนแสงลาฟ้ารินจะสิ้นเรื้อ
โผขยับขับปีกหลีกละเมาะ
ลดเลี้ยวเลาะเปราะปรงดงมะเดื่อ
กับแรงบินผินเพื่อ ยังเหลือเฟือ
บนกระหยิ่มปริ่มระเรื่อ ถึงรังรอ
กิ่งประดู่ลู่เรียบเงียบสงัด
ใบพลิกปัดสะบัดกลบคาคบขอ
รังกระจายคลายครูดกระจูดทอ
แหละแม่ลูกผูกพะนอ นิรานัย
กระโดดเกาะเสาะกิ่งหาสิ่งสบ
ไม่เห็นข่ายก่ายทบกลบใยใส
ปะทะทับกลับรัดกระหวัดใบ
กระพือปีกหลีกไล่ ยิ่งหมดแรง
ตะวันเรืองเหลืองระบายหายไปแล้ว
ราตรีแผ่วแผ่ทับลงขับแสง
พงพนัสสงัดสำเนียงเสียงแมลง
เหลือเพียงแปร่งปรบปีกสอดซีกไพร ฯ