นิทานเซ็น ตอน ละความชั่ว กระทำความดี

กระบี่ใบไม้

มหาอำมาตย์แวะไปเยี่ยมอาจารย์เซ็น
เห็นท่านท่องธรรมบำเพ็ญบนกิ่งไม้
อาจารย์ครับอยู่ตรงนั้นมันอันตราย
กิ่งไม้อาจฉีกหักได้...พาปวดร้าว
อาจารย์เซ็นกล่าวขอบคุณมหาอำมาตย์
กิ่งไม้ข้าแม้มันอาจดูว่าเปล่า
แต่ข้าก็เกษมใจไร้เรื่องราว
เทียบชีวิตท่านที่กล่าวนั่นผิดกัน
ตัวข้าเป็นถึงอำมาตย์ผู้ยิ่งใหญ่
ท่านว่ายังมีสิ่งใดไม่คาดฝัน
อาจารย์บอก อันตรายมีร้อยพัน
ภัยของผู้ครองเมืองนั้นอยู่รอบตัว
สารพัดทั้งชิงดีและชิงเด่น
คนสอพลอทุกเช้าเย็นมีถ้วนทั่ว
ล้วนมากมายกองกิเลสเหตุหมองมัว
เทียบกิ่งไม้ที่ท่านกลัว...นั้นห่างไกล...
ท่านอำมาตย์จึงย้อนถามอาจารย์ว่า
อะไรคือหลักธรรมมาที่ยิ่งใหญ่
อาจารย์คิดอย่างรอบคอบแล้วตอบไป
ละความชั่วทำดีไว้...นั่นแหละธรรม
มหาอำมาตย์ได้ฟังหัวเราะก้อง
ฟังคำเทศน์แล้วอยากร้องว่าน่าขำ
ละความชั่วทำความดีที่กล่าวคำ
แม้แต่เด็กตาดำดำก็กล่าวเป็น
คำคำนี้แม้ฟังดูง่ายแสนง่าย
เด็กแปดขวบยังพูดได้ไม่ยากเข็ญ
แต่ผู้ใหญ่วุฒิมากมีที่บำเพ็ญ
ที่ปฏิบัติผ่าน...ล้วนยากเย็น...น้อยเหลือเกิน