ลูกศิษย์นั่งสมาธิอย่างเคร่งเครียด ฝ่าค่ำคืนยาวเหยียดอย่างมุ่งมั่น อาจารย์ถาม เจ้าต้องการสิ่งใดกัน สิ่งที่ศิษย์ต้องการนั้น...เป็นพุทธะ พระอาจารย์จึงนั่งลงอย่างเงียบเชียบ ขัดกระเบื้องที่เย็นเฉียบไม่แล้วผละ ลูกศิษย์ถาม ท่านจะขัดทำไมนะ ข้าหวังจะขัดให้เป็น...กระจกเงา สิ่งที่ศิษย์มองเห็นแท้...เป็นแค่กระเบื้อง อาจารย์คงเสียแรงเปลืองอย่างโง่เขลา ต่อให้ท่านขัดสีแท้แต่วัยเยาว์ คงไม่เปลี่ยนกระเบื้องเบาให้กลับกลาย แล้วที่เจ้านั่งหลับตาเป็นบ้าหลัง หรืออาจเปลี่ยนเป็นพุทธังดังหวังได้ ผู้รู้แจ้ง ในปัญญาฝ่างมงาย นั่นแหละผู้...รู้ความหมาย...แห่งพุทธะ ศิษย์และอาจารย์ที่เขียนถึงทั้งคู่นี้ต่อมาล้วนเป็นปรมาจารย์เซ็นผู้ยิ่งใหญ่ผู้ซึ่งวางรากฐานแห่ง เซ็น ให้แผ่ขยายกว้างไกลไปทั่วโลก คนเป็นศิษย์เรียกว่า หม่าจู่เต้าอี้(ญี่ปุ่นเรียกว่า บะโซ) และคนเป็นอาจารย์ก็คือ หนานหยิวฮ่วยรั่ง แห่งหนานซานนั่นเอง...
กระบี่ใบไม้ 21 ก.ย. 2553 21:49 น. - ID 137021 
1466
2
0
21 กันยายน 2553 22:03 น. - comment id 1157761
เยี่ยมยุทธ์จริงๆครับ
21 กันยายน 2553 22:11 น. - comment id 1157765
แม้นว่าถ้าบูมเกิดทัน..ท่านคงนำบูม..ไปขัดแทนกระเบื้อง...
21 กันยายน 2553 22:19 น. - comment id 1157766
อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ใบไม้...หายไปหลายวันเลยนะคะ..งอนแซมเรื่องไรเหรอ..เพราะแซมไม่ยอมขัดกระเบื้องเหรอ...
แซมคงไม่ใจเย็นนั่งขัดกระเบื้องแน่ๆ เลย เพราะแซมเป็น "ซาบะ" ไม่เป็น "บะโซ"...
22 กันยายน 2553 07:32 น. - comment id 1157816
สวัสดีครับแวะมาเติมพลังให้ชีวิตแต่เช้าๆครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
