นิทานเซ็น ตอน สองขาเหยียดแข็งสองตาปิดสนิท

กระบี่ใบไม้

พระโพธิธรรมเดินทางสู่ทิศเหนือ
พบนกน้อยหนึ่งเศร้าเหลือในกรงขัง
ได้โปรดชี้แนะหนทางแห่งกำลัง
อิสรภาพข้ามุ่งหวังคือโผบิน
ขอให้ขาทั้งสองข้างจงเหยียดแข็ง
และให้สองตาที่แจ้งจงปิดสิ้น
แว่วคำสอนโพธิธรรมดังน้ำริน
เจ้านกก็หมดแล้วสิ้นความกังวล
เจ้าของนกหวนคืนทับกลับเคหา
มองดูนกที่เลี้ยงมาแต่เริ่มต้น
ขาเหยียดแข็งตาปิดไปไร้ดิ้นรน
จึงตกใจมากเหลือล้น...หรือมันตาย?
ทันทีที่หยิบนกลงจากกรงขัง
สองขาก็มีพลังดังหวังได้
สองตาลืมสู่โลกฝันอันท้าทาย
ยกร่างด้วยปีกสยาย...ก่อนโผบิน
พระโพธิธรรมหรือ ตะโมภิกขุ หรือ ตั๊กม้อ สันนิษฐานว่าเป็นเจ้าชายแห่งแคว้นคันธารราษฎร์ ประเทศอินเดียในสมัยโบราณ(ปัจจุบันคือประเทศอัฟกานิสถาน) เดินทางยาวไกลมาเผยแผ่ธรรมในประเทศจีน โดยได้มาจำวัดที่วัดเส้าหลิน โดยเป็นสังฆปรินายก องค์แรก ของจีนแผ่นดินใหญ่
สิ่งที่น่าสังเกตจากตำนานเรื่อง สองขาเหยียดแข็งสองตาปิดสนิท ของพระโพธิธรรมนี้ ก็คือทำไมท่านไม่ช่วยเหลือเปิดกรงให้นกตัวนั้นบินจากไปทั้งที่ท่านสามารถทำได้ เพราะปริศนาธรรมนี้ต้องการจะสอนให้รู้ว่า การช่วยเหลือที่ดีที่สุดนั้น ไม่ใช่การกระทำให้ แต่เป็นการ ชี้ทางแห่งปัญญา ให้สามารถหาทางแก้ปัญหาต่าง ๆ ได้ด้วยตนเองต่างหากจึงจะเป็นการช่วยเหลือที่เที่ยงแท้
เรื่องของพระอาจารย์ตั๊กม้อนี้ มีเรื่องเล่าเชิงอภินิหารมากมาย หนึ่งในนั้นก็คือท่านสามารถเหยียบต้นอ้อข้ามแม่น้ำได้ ซึ่งก็คือการหลุดพ้นจากกองกิเลส และอยู่เหนือสายน้ำแห่งวัฏสงสารทั้งปวงนั่นเอง