ชีวิตเรา กว่าจะมี วันนี้ได้ ผ่านเรื่องราว มากมาย หลายปัญหา ทำให้เรา เข้มแข็ง แกร่งขึ้นมา ความลำบาก และปัญหา คือยาดี มาวันนี้ มีลูกน้อย สุดที่รัก ต้องตระหนัก ความจริง ในสิ่งนี้ ให้ลำบาก เสียบ้าง ก็คงดี อนาคต จะได้มี ภูมิต้านทาน ขอบคุณทุกท่านครับ ที่เข้ามาอ่านบทกลอน
10 กันยายน 2553 07:09 น. - comment id 1155264
เด็กฝรั่ง อายุสิบห้าก็ทำงานช่วยพ่อแม่กันแล้วค่ะ เป็นเรื่องปกติของที่นี่ ทำตอนปิดเทอม หรือวันเสาร์อาทิตย์ ตามร้านค้า ตามห้าง ลูกสาวคนโตก็เคยทำ ทั้งร้านขายกาแฟ ขายรองเท้า ได้เงินไม่มากมาย แต่เด็กภูมิใจ และรู้จักค่าของเงินว่ากว่าจะได้มานั้น เหงื่อตกแค่ไหน ต้องปรับตัวให้เข้ากับผู้ร่วมงาน ได้เงินไว้ใช้เองเป็นค่าขนม ค่าเสื้อผ้า ดีกว่าไปเที่ยวเตร่ พอลูกขึ้นปีสาม ก็หยุดเพราะเรียนหนักมาก ต้องทำเกรดให้ได้สูงๆ ต้องสอบเรียนต่ออีก คนเล็กเพิ่งสิบสาม อีกสองปีก็คงทำตามพี่ค่ะ ไม่บังคับลูก เขาเห็นเพื่อนๆทำกัน ก็อยากทำบ้าง เพียงแต่ทำให้พอดี ไม่เสียการเรียน ไม่ให้เหนื่อยเกินไป ทำตอนปิดเทอมใหญ่ ดีที่สุดค่ะ
10 กันยายน 2553 07:47 น. - comment id 1155265
คุณอนงค์นางเป็นแม่ที่ดีครับ ปูพื้นฐานให้ลูก ให้ลูกรู้จักการทำมาหากิน ความลำบาก และการแก้ไขปัญหา อนาคตจะต้องเป็นคนดี มีคุณภาพของสังคม อย่างนอนแน่ เอ๊ย..แน่นอน ขอบคุณครับที่เข้ามาเพิ่มเติม..
10 กันยายน 2553 17:09 น. - comment id 1155383
แต่คนไทยเลี่ยงลูกผูกกับเสา ไว้แก้เหงาจนกล้าออกหน้าบ้าน เลือกโรงเรียนใหญ่โตโชว์หน้าบาน แต่ร้าวรานหาปรนเกินตนทำ จนลูกโตเรียนจบยังรบเร้า คอนโดเล่ารถรา..ขายนาซ้ำ สังคมดีมีเงินลูกเพลินคำ พอรับกรรมโทษพ่อแม่รังแกกัน รู้แต่กฏบทกระทำยังซ้ำซาก มีพวกมาก..ลากไป..ใครอย่ากั้น ลูกสนิท..ผิดทาง..ช่างหัวมัน อ้างทุกวันเลี้ยงแต่ตัว...หัวไม่โดน
10 กันยายน 2553 23:02 น. - comment id 1155480
ขอบคุณ คุณ Boomerang ครับที่เข้ามาเพิ่มเติมเนื้อหาให้สมบูรณ์มากขึ้น