โอ้ชีวิตหมาจร

ป๋อง สหายปุถุชน

โอ้ชีวิตหมาจรนอนน้ำตาตก			
ต้องระหกระเหินเดินจากบ้าน			
เมื่อเจ้านายไม่รักไม่ต้องการ			
เดินซมซานจากมาล้าเรี่ยวแรง			
			
ยามหิวโซขึ้นมาหาคุ้ยเขี่ย			
เศษขยะเรี่ยราดข้าวบูดแห้ง			
ได้เก็บกินกันตายกระดูกแข็ง			
ยามสิ้นแสงหาที่นอนเพื่อผ่อนคลาย			
			
หมาบางตัวต้องเศร้าเมื่อเขาปล่อย			
เดินละห้อยตามหาไร้จุดหมาย			
เดินโซเซอดหิวอยู่เดียวดาย			
โดนทำร้ายไร้ที่พักยากสู้ทน			
			
มีคนมาจับตัวไปให้ที่พัก			
เป็นสำนักช่วยหมาแมวให้รอดพ้น			
โดนทำร้ายฟื้นฟูใจรักษาตน			
เขายากจนเป็นคนดีมีน้ำใจ			
			
หมาบางตัวตรอมใจไม่กินข้าว			
นั่งนอนเฝ้าหน้าประตูไม่ไปไหน			
รอเจ้าของว่าสักวันมารับไป			
น้ำตาไหลรอจนตายยังไม่มา			
			
อยากจะฝากเพื่อนมนุษย์ช่วยขบคิด			
เตือนจิตคิดเลี้ยงสัตว์ต้องมีเวลา			
คิดจะหาเลี้ยงจนตายจะดีกว่า			
อย่าปล่อยหมาให้ว้าเหว่เร่ร่อนไป			
			
หมาเป็นสัตว์รักนายใครก็รู้			
เอาไปอยู่ตามวัดจนเลี้ยงไม่ไหว			
ลำบากพระลำบากเณรดูทำได้			
ฉี่อึใส่ทั่ววัดคอยกวาดตาม			
			
ใครมีหมาตัวเมียควรทำหมัน			
จับตอนมันจะดีกว่าให้ลูกสาม			
เป็นภาระสังคมดูเสื่อมทราม			
คนประณามเลี้ยงทิ้งกว้างตามทางจร