พระสององค์เดินเข้าไปที่ในตรอก น้ำกระฉอกเปื้อนแผ่นดินก่อนรินไหล พบหญิงงามหนึ่งกำลังลังเลใจ เธอจะก้าวเดินอย่างไร...ข้ามโคลนตม พระองค์หนึ่งก้าวไปทันแล้วพลันอุ้ม พาข้ามหลุมอันชื้นแฉะและทับถม พระอีกองค์คงสงสัยในอารมณ์ แต่ยังข่มเก็บไว้ถาม - ตามลำพัง ท่านถือบวชตามครรลองแห่งผองพุทธ ถึงที่สุดง่ายและงามยามลุกนั่ง ถือวิถีแห่งพระธรรมเป็นกำลัง แบกสตรีนั้นขึ้นหลังได้อย่างไร... พระองค์นั้นพลันยิ้มให้เปิดใจกล่าว เราได้วางหญิงสาวอีกฝั่งไว้ แต่ท่านยังคงแบกเขาไว้ทำไม เราวางแล้วเหตุอันใด....ท่านไม่วาง!!!... ขอขอบคุณภาพสวยๆของคุณ ใบไม้ในทางช้างเผือก จากเวบ http://www.oknation.net/blog/milkyway/2007/07/04/entry-2
4 สิงหาคม 2553 21:50 น. - comment id 1149815
สวัสดีคะ คุณกระบี่ใบไม้ WOW !!! ให้คติ...ดีจังคะ
4 สิงหาคม 2553 21:52 น. - comment id 1149816
แซมชอบมากๆเลยค่ะ พี่ใบไม้... บทกวีเซ็น หลายๆ บทที่อ่านแล้ว ทำให้แซมเข้าใจจิตใจของตนเองขึ้นเยอะเลย.....(ถ้าบทไหนไม่เข้าใจ ก็ยังสอนใจได้ว่า..เป็นธรรมชาติ..อิ..อิ) เซ็นแต่เช้าเลยแซมนี่ แซมค่ะ
5 สิงหาคม 2553 15:51 น. - comment id 1149937
5 สิงหาคม 2553 20:38 น. - comment id 1150051
7 สิงหาคม 2553 21:05 น. - comment id 1150330
หวัดดีขอรับ ท่านกระบี่ใบไม่ เรื่องนี้ ผมเคยปรุงบท และ เขียนไว้เหมือนกัน... แหม...ถ่ายทอดความได้กระชับดีมากๆ...