ก็เราเอ๋ย เคยเยาว์ เมื่อเก่าก่อน พอนึกย้อน ตอนนั้น มันสุขี อยู่ชายป่า นาไร่ ใกล้นที เขียวขจี ร่มเย็น เห็นแนวไพร ยลฟ้างาม ยามแจ้ง แสงทองทอด ทาบทายอด ลิบลิ่ว ของทิวไผ่ หมู่วิหก กู่ก้อง บินล่องไกล ประทับใจ ฝังจิต ยังติดตา วสันต์ย่าง ฝนเยือน ร้อนเคลื่อนผ่าน ฤดูกาล ตามกฏ กำหนดว่า แม้ฝนแรง น้ำไม่ ท่วมไหลมา เพราะผืนป่า ซับไว้ มิให้แรง วันนี้หมอง มองหา ป่าไม่เห็น กลับกลายเป็น ป่าปูน ไปทุกแห่ง มีโรงงาน เคหา ราคาแพง รถเรือแข่ง วิ่งไขว่ มากมายจริง เมื่อฝนมา บ่ารวม มักท่วมมิด ปลิดชีวิต ทำลาย ไปทุกสิ่ง หลายชุมชน ไร้หลัก ที่พักพิง นับวันยิ่ง ดูท่า แสนน่ากลัว เพราะโลกร้อน เรานั้น มันคนสร้าง เที่ยวถากถาง ทำลาย ไปจนทั่ว พลังงาน ผลาญเผา อย่างเมามัว กว่ารู้ตัว ดูท่า .....ว่าสายเกิน
คนกรุงศรี 11 มิ.ย. 2553 23:24 น. - ID 135293 
1037
0
0
12 มิถุนายน 2553 11:28 น. - comment id 1135698
ครับ เราทำเราทุกข์ดั่งนี้แล.........
12 มิถุนายน 2553 23:41 น. - comment id 1135818
เห็นด้วยอย่างแรงค่ะ
13 เมษายน 2555 12:50 น. - comment id 1229839
เยี่ยมมากครับคนกรุงศรีฯ ประทานขอยกนิ้วให้ครับ แวะมาเยี่ยมครับ ประทาน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
