วันนี้..ฉันเจ็บ วันนี้..ฉันเหนื่อย วันนี้..ฉันเมื่อย วันนี้..ฉันล้า วันนี้..ฉันหยุด กับการเดินหน้า เพื่อไปค้นหา ตัวตนฉันจริง ฉันเคยล้มลง จากการออกวิ่ง เจ็บปวดเสียจริง กับการก้าวเดิน ฉันชินชาแล้ว กับการหมางเมิน หรือการก้าวเดิน สะดุดขาใคร ชีวิตของฉัน คือทางกว้างไกล อยากรู้แห่งไหน สุดท้ายปลายทาง ฉันหยุดแล้วนะ กับการก้าวย่าง ไปบนหนทาง อ้างว้างเดียวดาย เพียงพอแค่นี้ อย่างมีความหมาย รับรู้ด้วยใจ ฉันคือ..ตัวเอง. ใครต่อใคร อาจกำลังมองหาตัวเอง ที่ไม่เหมือนคนอื่น มองหาจุดเด่น เพื่อเลือนจุดด้อย เจอเมื่อไร ไม่รู้ วันนี้ เชื่อเพียงว่า สักวันหนึ่ง เธอจะพบ ตัวตนของเธอ แต่สิ่งนั้น เพียงพอแล้ว กับฉันคนนี้ ตอนนี้ ฉันจักเป็นตัวของฉันเอง ที่เป็นอยู่แบบนี้ ไม่ไขว่คว้า ไม่ดิ้นรน เป็นคนธรมดาๆแบบนี้ เรื่อยไป.
6 เมษายน 2545 23:53 น. - comment id 44615
วันนี้ไปศูนย์ประชุมแห่งชาติฯ งานสัปดาห์หนังสือ ได้กลับบ้านมาหลายเล่มเลย เงินก็หมดไปโขเลยด้วยเหมือนกัน แต่มีเรื่องดีคือไม่ได้ไปคนเดียว มีเพื่อนเก่าที่ยังไม่ลืมกันไปด้วยตั้งสองคน ...แค่นี้ก็ดีใจแย่แล้ว.
6 เมษายน 2545 23:59 น. - comment id 44617
เป็นตัวเองนี่ล่ะดีที่สุดเลยล่ะ
7 เมษายน 2545 00:03 น. - comment id 44619
ตอบเร็วมากเลย ยังไม่นอนอีกเหรอ เราง่วงแล้วหล่ะ เข้านอนแล้วนะ ราตรีสวัสดิ์
9 เมษายน 2545 01:02 น. - comment id 44948
เดินไปพร้อมพร้อมกันนะ อิอิ
12 เมษายน 2545 02:02 น. - comment id 45347
ถ้าเป็นได้อย่างนี้...ซักวัน...นู่คงจะดีจะดีขึ้นมากกว่าเดิม... ...ขอบคุณค่ะ..ที่ให้กำลังใจ