นางฟ้าบำเพ็ญธรรม.....

คีตากะ

เทพธิดาแห่งฟ้าสง่าศักดิ์
ทวยเทพรักแหนหวงดวงสมร
งามหยาดฟ้ามาดินกลิ่นขจร
แม่งามงอนแสนสุขทุกทิวา

ด้วยบุญหนักศักดิ์ใหญ่ได้กายเกิด
รูปงามเลิศแดนดินถิ่นอนาถา
ใครเห็นรักปักใจในกานดา
หลงรูปพากลัดหนองปองนารี

บุญพาวาสนาส่งอนงค์นารถ
ให้พบปราชญ์เปี่ยมธรรมนำวิถี
รับทอดธรรมล้ำลึกนึกยินดี
ยังเทวีปรีดิ์เปรมเกษมทรวง

ธรรมวิถีบุราณสืบสานสร้าง
สอนปล่อยวางทุกสิ่งยิ่งแสนหวง
ละความงามทรามเชยเลยหวั่นทรวง
เกรงพ้นบ่วงแห่งบุญหนุนนำมา

ธรรมสุขุมลุ่มลึกคัมภีรภาพ
ทิ้งบุญบาปหนหลังเธอกังขา
เหนือวิสัยในโลกอุปโลกน์มา
ยังกานดาสงสัยในหลักธรรม

กร่อนอัตตาตัวตนนางทนทุกข์
ดุจไฟลุกร้อนไหม้ใจคมขำ
ชะล้างใจใสสดปลดบ่วงกรรม
เฉกยาล้ำรสขมพรมกายใจ

เหตุเพราะความถือตัวเมามัวจิต
เพียงน้อยนิดบังตาพาหลงใหล
รักสนุกสุขเทียมเปี่ยมทุกข์ภัย
ขาดวินัยบำเพ็ญเป็นอาจิณ

มิยอมทนขัดเกลาเสลาสลัก
ยอมจมปลักความเศร้าเฝ้าถวิล
หลงรูปลักษณ์แห่งตนก่นชีวิน
ย่อมยากสิ้นอาสวะละโพยภัย

กองคารวานแห่งธรรมเธอจำพราก
ฟังลมปากหมู่มารพานเฉไฉ
สู่สงสารธารเชี่ยวเคี้ยวคดไกล
เกลือกกองไฟแห่งทุกข์ลุกระทม

โชคเข้าข้างกานดาคราล่วงลับ
เคยพบกับสุคตหมดขื่นขม
จุติสรวงล่วงทุกข์สุขอารมณ์
กรกรานก้มเบื้องบาทนาถเมธี....