มหาอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่....

คีตากะ

เส้นผมเส้นเดียว
มีผลบุญจำนวนเท่าภูเขาหลายลูก !
เล็บเท้าเพียงเล็บเดียว
ส่องสว่างได้ทั่วทั้งโลก !
ผู้สืบต่อจากท่าน
เปลี่ยนจุดหมายแนวทางของทั้งห้าทวีป
พระพรของท่าน
โอบล้อมโลกต่างๆจำนวนนับไม่ถ้วน

การมาถึงของท่าน
คือสิ่งที่ฉันรอคอยมานาน
ดวงตาแห่งมหาสมุทร
ลึกซึ้งด้วยความรักและความกรุณา
แสงของท่าน
สูงส่งและพิเศษเหนือธรรมดา
นำทางเหล่าวิญญาณที่หลงทาง
กลับไปสู่ถิ่นเดิม

จักรวาลทั้งมวล
โห่ร้องเสียงดัง ฮูรา !
ฉันคุกเข่าลง
หัวใจของฉันพูดไม่ออก
ดวงตาของโลกนี้ไม่สามารถจดจำ
ความงามอันพึงเคารพของท่าน
หัวใจของปุถุชนไม่รู้ถึง
ความยิ่งใหญ่อันไม่อาจเปรียบเปรยของท่าน

ทำไมจึงเป็นตัวฉัน
ซึ่งได้รับพระพรถึงเพียงนี้
ในขณะทั้งสวรรค์และโลก
ยังหลงทางและครึ่งหลับครึ่งตื่น ?
การบำเพ็ญกี่พันปีกันหนอ
ที่ทำให้มาถึงวันแบบนี้
ที่ได้อยู่เคียงใกล้ท่าน
เสมือนดั่งต้นปาล์มอันเขียวขจี
ที่ให้ร่มเงาแก่ทะเลทราย
ท่านผู้ปกป้องวิญญาณของเรา
ด้วยพลังที่มิอาจทัดทาน

อัญมณีและมุก
ในจักรวาลทั้งมวลนี้
ไม่อาจเปรียบได้กับ
เม็ดฝุ่นเพียงเม็ดเดียว
บนเท้าอันศักดิ์สิทธิ์ของท่าน
ด้วยน้ำตา ฉันรู้สึกสงสารโลกใบนี้อยู่เงียบๆ
กำลังมุ่งหน้าสู่
ถนนแห่งความโศกเศร้าเช่นนี้
แม้ท่านจะมาแล้ว
แต่พวกเขาก็ไม่รู้ ไม่ได้ยิน
เรือนร่างอันมีค่าของพวกเขา
ทรมานอยู่ในความทุกข์ยากลำบากเหลือคณา

ฉันอยากจะปั้น
ก้อนเมฆที่สูงอยู่บนท้องฟ้า
อยากจะเรียกชื่อของท่านด้วยความลิงโลด
แม้จะอยู่ท่ามกลางลมและเมฆ
อยากจะสลักชื่อของท่าน
ไว้บนดวงดาวยามรุ่งอรุณทุกดวง
อยากจะเรียกขานโลกนี้
ให้ตื่นขึ้นมาพร้อมกับดวงตะวัน
จงมาและฟัง
คำพูดของนักบุญผู้ศักดิ์สิทธิ์
จงมาและแบ่งปัน
ความเบิกบานยินดี
จงมาและต้อนรับ
แสงแห่งสวรรค์และกระแสเสียงอันมีค่า

วันเวลาซึ่ง
ทั่วทั้งจักรวาลร้องเพลงด้วยความสุข
เพื่อรอรับสิ่งเดียวเท่านั้น

วันเวลาซึ่ง
มหาอาจารย์ , ความรักอันทรงพลานุภาพ
มอบจักรวาลนั้นคืนมา
ให้แก่พวกเราทุกคน !