สุขที่เกินกว่า ภาวนาสมาธิ เจริญสติลมหายใจ รับรู้อนูกาย จดจ่อหมายไว้มั่นคง จิตห่มลมหายใจ สังเกตุได้ใดดำรง เรือนร่างที่วางปลง สำหรับรู้ลมหายใจ เกิดว่างยิ่งกว่าว่าง จิตตกค้างค่อยห่างหาย ล้วนมีล้วนหนีไป กายและจิตอนิจจัง ทุกขะเวทนา กับกายามีมาบ้าง เกิดขึ้นจนฝืนคราง ขณะหนึ่งจึงดับลง เห็นงามกามโศก บริโภคกิเลสหลง วันวานกามดำรง วันนี้ปลงจึงสุขจริง สังเกตุกิเลสนับ ที่จดจับสรรพสิ่ง สงบสงบนิ่ง จิตกิเลสก็อ่อนแรง เหมื่อนนั่งอย่างโดดเดี่ยว ในโลกเปลี่ยวอันสวยแสง รสธรรมล้ำแสดง ก็เป็นสุขทุกอนู พุทโธละรึกพุทธ บริสุทธิ์กำหนดอยู่ หายใจหมายใจดู ใจและจิตคิดอะไร อาณาปานสติ ที่ใช้คิดวินิจฉัย ฝุ้งซ่านอยู่ด้านใน พลันสงบพบเยือกเย็น ปฏิบัติธรรมยามนี้ ได้ใดดีกว่าที่เห็น สติที่แฝงเร้น ก็เฉลยจนเผยปม สุขจากสมาธิ ที่วิถีที่เสพสม สุขนามกามรมณ์ ไม่อาจเทียบเปรียบได้เลย "ผมได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรม "วัดป่าภูผาสุง" สถานที่ก่อกำเนิดบุญกุศล ทั้งภายในวัดนั้นล้อมรอบไปด้วยไม้ป่า อันมีอายุหลายสิบปี ตั้งยืนต้านแรงลม ที่คอยพัดอยู่อย่างไม่เคยหยุด แม้แต่สัตว์ป่า เฉกนกยุง กระรอกขาวสะอาด นกนานาพันธุ์ ที่แม้แต่ก้าวแรกที่ได้เดิน เข้ามายังสถานปฏิบัติธรรมแห่งนี้ รับรู้ถึงความเป็นธรรมชาติ ธรรมดา ที่งดงาม สงบ และเป็นแรงใจให้ ได้วิปัสนากรรมฐานยิ่ง" "ผมขึ้นไปนั่งบนหน้าผาสูง ที่ร่มรื่น เสียงลมที่กระทบโสตฯ ไม่ต่างจากเสียงสายน้ำยามฤดูฝนใหม่ ใบไม้แห้งโรยร่วงแซมนุ่นสัตบรรณ เมฆสีขาวคลุ่มราวกับอยู่บนวิมาน หินระดาระดาษสลับซับซ้อน วางเรียงรายทั้งก้อนเล็กก้อนใหญ่ ราวกับธรรมชาติแต่งเตรียมไว้ สำหรับการวิปัสนาโดยแท้ เบื้องล่างเป็นทิวป่าแห้งแล้ง หมู่บ้านที่อยู่เป็นหย่อม ไร่นา หลังคาบ้าน ซึ่งเล็กราวหัวไม้ขีดไฟ แต่ ณ ที่แผ่นลานผานั้นแสนจะร่มเย็น คงเป็นอานิสงค์แห่งบุญ" "ผมได้นั่งสงบจิตสงบใจ ดูลมหายใจเข้าออก เพียงไม่กี่นาทีก็พบกับความว่าง ความสุขที่ลึกซึ้งอันสงบงดงาม ราวกับอยุ่เพียงผู้เดียวในโลกเงียบ ที่ประดับแต่งไปด้วยธรรมชาติ ความฟุ้งซ่าน นิวรณ์ต่างๆบางลง เป็นความสุขที่เหนือกว่าสิ่งใด "วัดป่าผูผาสูง" คือลานธรรมโดยแท้" "ด้นผูผาไต่หินดมกลิ่นลม เหยียบพื้นพรมใบไม้แห้งแห่งป่าใหญ่ สูงยอดผาสูงยิ่งเกินสิ่งใด ดำรงในธรรมชาติสัจจะธรรม ลมครางครืนครวญไหลราวสายชล เฉกเสียงมนต์สวดกล่าวทุกเช้าค่ำ เอนป่าไหวไม้โอนทุกโมงยาม ไม่ต่างความเวียนว่ายในวักฏะ งามองค์พระล้วนงามความสงบ พนมนบยิ้มอยู่บนผูผา ไสบอ่อนจีวรไหวในแววตา เผยศรัทธาพุทธชนล้นหัวใจ ธรรมะงามงดงามยามเสพธรรม ภูผางามหินระดาลมป่าไหว สัตบรรณโปรยนุ่นอ่อนว่อนพงไพร ต่างอะไรกับสวรรค์วิมานมนต์" ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ
ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ 14 มี.ค. 2553 20:08 น. - ID 133676 
1415
2
0
14 มีนาคม 2553 22:07 น. - comment id 1110833
สาธุ ครับ
14 มีนาคม 2553 23:15 น. - comment id 1110856
มาร่วมอนุโมทนาบุญด้วยฅนครับ
14 มีนาคม 2553 23:20 น. - comment id 1110857
ขอแบ่งบุญกุศลให้ทุกผู้ทุกคนในบ้านกลอนครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
