นาผืนนั้น กับ..ฟ้าวันนี้

"ลุงรอง

กรุ่นไอดิน  กลิ่นสาป  ซาบรู้สึก
		ในสำนึก  เนิ่นนาน  เพิ่งผ่านผัน
		ในทุ่งกว้าง  มาร้างควาย  ไร้ขอบคัน
		ไร้รวงอัน  เรืองรอง  แห่งท้องนา
	ต้นจิกจอก  ดอกกุ่ม  พุ่มผักหวาน
	ผักตบบาน  ผักบุ้งเขียว  ริมเรียวหญ้า
	น้ำปริ่มหนอง  ฟ่องฟู  แหล่งปูปา
	นกถลา  บินร่อน  จับขอนไม้
		ฝนพรำพรำ  น้ำฟ้า  มีค่ายิ่ง
		ล้นตลื่ง  ล่องธาร  ดูซ่านใส
		ฤดูกาล  ผ่านผัน  ต่อกันไป
		วิถีไทย  สืบมา  แสนช้านาน
	ความเจริญ  ศิวิไลซ์  ในวันรุ่ง
	เปลวไฟพุ่ง  แผดแสง  สีแดงฉาน
	ฟ้าวันนี้  ช่างมัวหม่น  อนธกาล
	เป็นโรงงาน  อำนาจเงิน  เดินนำคน
		ลืมวิถี  ชีวิต  สิทธิศักดิ์ศรี
		ลืมความดี  ลืมประเทศ  ลืมเหตุผล
		ลืมรักษา  มาตุภูมิ  ลืมชุมชน
		ใครผจญ  พิษภัย  ไม่รับรู้
	กรุ่นไอดิน  กลิ่นขี้ควาย  ไม่มีแล้ว
	ฟ้าเพลิดแพร้ว  มีพิษเพิ่ม  เริ่มหรุบหรู่
	ทุกคืนวัน  ควันฝุ่นคว้าง  คลุ้งพร่างพรู
	ต้องขุดรู  อยู่กัน  สักวันนะ
                                              
                                           อาจารย์ฐปกรณ์  โสธนะ (ลุงรอง)