ภาพฝัน

กฤตศิลป์ ชินบุตร

๑
เมื่อโลกร้างว่างเปล่ามวลชีวิต		
ไร้อิทธิฤทธิ์เสกสร้างปาฏิหาริย์
เพียงศพซากกากเน่าปนดินดาน	
แลปราการซากเมืองป่นธุลี
มรสุมคาวเลือดยังเน่ากลิ่น		
ธรณินข้นเหลวระเริงสี
นัยหมายท้ายโลกโลกีย์		
ก็ย่อมมีอนิยตธรรมดา
 
๒
วาดซากศพฟื้นตื่นคืนชีวิต		
นิรมิตเมืองสร้างปรารถนา
บรรจงเส้นทีละสายปลายปากกา	
ชุบดินฟ้าดาราดวงตะวัน
ให้น้ำฝนหล่นหลั่งล้างเลือดพิษ	
ชโลมจิตโสฬสแลสวรรค์
นรชาติดาษดื่นรู้ตื่นธรรม์		
ตฤณชาติไพรวันรมณีย์
อสุราปรากฏเป็นพรตป่า		
โภชนาเปรตร้ายได้สุขี
ติรัจฉานขานธรรมรสพจนีย์		
อเวจีสมาธิปณิธาน
มีมนุษย์พุทธวัตรจรัสเลิศ		
บังอบายบรรเจิดสุรีย์ฉาน
อริยโกสุมปทุมยาน			
กิเลสมารกลิ้งหลุนชลธี 
เทวารัณย์งามผ่องรองรัตน์		
พิมานมาศประภัสร์รัศมี
เทวธรรมล้ำยิ่งพรหมจารี		
อันสุขารมณีย์เป็นนิรันดร์
พรหมบถรสธรรมเลิศล้ำค่า		
มวลนรกชาวฟ้ามาเสพสันต์
ทวีสุขพรหมจักรอัศจรรย์		
สัมปรายพรหมพันธุ์สุนทรีย์
อรหัตวิโมกขธรรมสุข			
อริยยุคธรรมกายไร้สุขี
คือความว่างสุญตาความไม่มี		
พ้นโลกีย์สู่โลกุตรธรรม
๓
คว้าปากกากลิ้งหล่นบนพื้นแข็ง	
ลืมผ่อนแรงเก้าอี้เอียงถลำ
มือรีบคว้าน้ำหมึกเปรอะเปื้อนดำ	
รูปเจ้ากรรมเปื้อนด่างเป็นทางลวง
ภาพเลือนรางใต้หมึกสีดำหก		
เพ่งสะทกอกสะท้านนั่นสุดหวง
ภาพสวรรค์นรกอื่นทั้งปวง		
น้ำตาร่วงทรวงฝืนทรมาน์ 
ปาดน้ำหมึกเท่ามีขยี้ภาพ		
ยิ่งดำอาบฉาบสีปริศนา
ได้น้ำหมึกคืนกลับจินตนา 		
ทว่าภาพไร้ค่าราคามี
กฤตศิลป์ ชินบุตร
๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓