มองทุกสิ่งที่เห็นและเป็นอยู่ คนทุกผู้มีกรรรมกระทำต่อ เวียนวงวัฏทุกข์กี่ยุคพะนอ ให้เกิดก่อสังสาระอุปาทาน เกิดและตายไม่เว้นทุกเย็นเช้า ไม่ว่าเขาเราก็ต่อจากท่าน คือความจริงชีวีมิเนิ่นนาน ร้อยปีผ่านจะพ้นกี่คนเชียว แม้จะเลยหนึ่งร้อยก็หน่อยหนึ่ง มิอาจถึงร้อยอีกทีนี่เฉลียว เกิดและดับทับถมจมแห่งเดียว กระดูกทบกว่าเขาเขียวที่เหลียวมอง กี่ภพชาตินับเนื่องหลากเรื่องผ่าน เป็นวัฏฏะสงสารให้ติดข้อง เคยศึกษาเล่าเรียนเพียรครรลอง แต่มิต้องถึงใจจึงได้วน คำครูบาอาจารย์กรรมฐานทัก เพียงรู้หลักจำได้ไม่ฝึกฝน เสมือนอ่านสลากยามิละตน ก็ต้องทนทุกข์ไปในโลกา จะพากเพียรเรียนจบเปรียญเก้า ก็ยังเขลาท่องจำย้ำอ่านค่า แต่มิเคยเห็นธรรมตามสัจจา จึงเสาะหาสิ่งใหม่ผูกใจครอง บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๑ ตุลาคม ๒๕๕๒
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก 2 ต.ค. 2552 02:59 น. - ID 129579 
1383
5
0
2 ตุลาคม 2552 08:15 น. - comment id 1046156
สาธุค่ะ กำลังเพ่งมองใจตนอยู่ค่ะ และพบแต่กิเลส เต็มไปหมดอ่ะ
2 ตุลาคม 2552 15:01 น. - comment id 1046304
ใจไปเที่ยวเดี๋ยวเดียวก็กลับค่ะ แฮ่
2 ตุลาคม 2552 21:36 น. - comment id 1046394
แวะมาเยี่ยมค่ะ
3 ตุลาคม 2552 08:41 น. - comment id 1046486
%16อะน่ะ เพราะวัฏสงสาร เราก็มาเจอกันในกลอนเนาะ
3 ตุลาคม 2552 09:25 น. - comment id 1046509
หาสิ่งใหม่ไปเรื่อยๆบ่จ้า
3 ตุลาคม 2552 17:02 น. - comment id 1046741
ชีวิตทางโลก ก็วนเวียนอยู่ใน วัฏสงสารเยี่ยงนี้ สาธุค่ะ..........
9 ตุลาคม 2552 20:25 น. - comment id 1049456
ค่ะ...คุณเฌอมาลย์ กิเลสในตัวตนของเราเยอะมาก ๆ ยิ่งมองเข้าไปในตัวเองก็เจอสิ่งที่ต้องละเยอะมาก...ตอนนี้ก็กำลังทำความเพียรละกิเลสในใจ...ใจเราชอบหาที่อยู่บางทีก็ชอบไปผูกไว้กับเรื่องโน้นบ้างเรื่องนี้บ้าง...นั่งมองตัวเองแล้วสงสารตัวเอง
19 กรกฎาคม 2553 14:36 น. - comment id 1146880
สาธุ.เตือนตนได้คือยอดของคน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
