โคลงสี่สุภาพ "มรรคแปด"

ปติ ตันขุนทด

***สัมมาทิฏฐิแท้               ปฐมมรรค
เป็นบทนำประจักษ์           สว่างจ้า
เห็นชอบดั่งใจภักดิ์           คงมั่น
นำสู่นิพพานหล้า               ผ่องพ้นโลกีย์
***สัมมาสังกัปป์ป้อง          จิตเขลา
ยืนนั่งเดินดูเอา                จิตรู้
คิดพูดอย่าดูเบา                บุญส่ง
ละบ่วงบาปทนสู้                สิ่งเร้าโลโภ
***สัมม์วาจากล่าวอ้าง        กุศล
พูดแต่ดีกับคน                  ทุกผู้
พูดชอบดั่งมนต์ดล            ใจชื่น
ทุกส่ำสัตว์เสพรู้                 อิ่มแท้คำงาม
***สัมม์กัมมันตะต้อง          ตรงเต็ม
ทำแต่บุญสุนทร์เอม           อิ่มท้อง
ละโลภล่วงเลาะเล็ม            สินอื่น
หาใส่ตัวถูกต้อง                 เช่นเชื้ออรหันต์
***สัมม์อาชีวะไว้                เป็นสุข
ชีพไป่แปรเป็นทุกข์          บาปได้
อาชีพที่เข็ญขุก                  ละล่วง
กินอิ่มสุจริตไว้                  ขุ่นข้องเคืองหาย
***สัมม์วายามะนั้น            ครองคง
สืบกิจสำเร็จลง                  ผ่องหน้า
เพียรละสิ่งปรุงหลง            บาปบ่วง
เพลินแต่ภาวนากล้า         ล่วงพ้นกามคุณ
***สัมมาสติตั้ง                  เต็มกาล
พิศเพ่งไตรลักษณ์ญาณ    เชี่ยวแท้
วิปัสส่งสำราญ                  ปีติ
รู้เท่าทันอาจแก้                 ชั่วช้ากิจกรม
***สัมมาสมาธิล้ำ               โลกา
สานสู่ทางโสดา                 เด่นผู้
เป็นแนวเนื่องมรคา         โกกุตร์
เต็มเปี่ยมเป็นยอดรู้         เช่นชั้นอริย์ชน