เส้นทางเดินทอดย่างกลางฤดู ยังหนาวอยู่ยามเช้าหนาวหมอกหนา อุ่นอรุณหลับใหลใกล้จันทรา ช้าอย่าช้ามาส่องห้องหัวใจ ดุเหว่าเอยหวานแว่วมิแผ่วเสียง ร้อยจำเรียงความรักพิทักษ์ไว้ รินน้ำคำรบเร้าเหน็บหนาวใน อโณทัยรุ่งรางจึ่งร้างลา หอมเอยหอมดอกไม้สายไพรพฤกษ์ ยิ่งยามดึกตรลบล้อมมาหอมหา หอมอบอวลชวนดมบ่มนิทรา ฝันกี่คราฝันถึงซึ่งสุนทรีย์ รอน้ำค้างรินร่วงรดบ่วงใจ รอลมไล้แสงสาวเคล้าซิ่นสี รอหริ่งรักกังสดาลขานสตรี รอเดือนปีเพลาแต่งอาภรณ์ ทิวโสนท้องทุ่งจักรุ่งแก้ว นกเจื้อยแจ้วป่าปกเสียงนกสอน เสียงเดิมเดิมร้องสั่งจากรังนอน เสียงอาทรเคล้าคู่อยู่นานนา ภาพราวป่าเบื้องหน้าราวฟ้าแคบ รักอิงแอบจากจบกลับพบหา รินลำธารซ่านกระเซ็นอยู่เต็มตา ปางฝนฟ้าซ่าซ่านสนานไพร ความรักเอยอยู่ไหนใยเพรียกหา ให้คืนมาหวานหวั่นเมื่อวันใหม่ จากยอดภูสู่ทุ่งลิบรุ่งไป พบดวงใจคนคอยอยู่ดอยแดน นกเอี้ยงหนุ่มเคล้าคลอล้อวัวควาย ดั่งเพื่อนตายเคล้าคู่ดูหวงแหงน คุ้งค่าวน้ำไผ่แผ่วแว่วเสียงแคน สวยเหลือแสนสาวไพรในคำนึง เช้าวันใหม่ใกล้รุ่งมุ่งออกนา ห่อข้าวปลาแบกไถเพียรไปถึง ฝ่าน้ำค้างย่างไปใจตราตรึง เพราะพันธะฉุดดึงถึงต้องไป ใยเสียงขลุ่ยกำสรวลครวญคร่ำนัก แอกยังหนักหมายมั่นมิหวั่นไหว ใจดวงแกร่งแตกเต้นเป็นยาใจ แกร่งอยู่ในวิญญาณเนิ่นนานมา ครั้นยามเช้าหมุนเวียนมาเปลี่ยนโลก ประหนึ่งโศกเศร้าใดใจเพรียกหา จักสลายลอยผ่านธารน้ำตา เพื่อวันหวังล้ำค่าจะผลิใบ ยามเช้าเอยรุ่งมากี่คราแล้ว มิเคยแคล้วเคยพรากจากไปไหน ซาบซึ้งนักครรลองของภายใน ยามแดดเช้าส่องใจให้รุ่งราง ------------------------------------------ โกกิลาขับกล่อมกระท่อมทับ เพลงไก่แก้วแซร่ศัพท์รับรุ่งสาง สื่อสำเนียงเสียงซึ้งจากบึงบาง ปลุกรอยทางจ่างรับจับเพลา หยาดน้ำค้างสร่างโศกโลกริมรั้ว แสงสลัวจ่างจางหว่างเวหา คีตกะกล่อมคุ้งทิวทุ่งนา พร่ำภาษาประเลงเพลงจนจน หนาวยังหนาวน้ำค้างวางดอกร่วง จับคอรวงเมล็ดข้าวหนาวอีกหน แม้นหนักหน่วงโน้มคอลงคลอตน ใบแซมปนบรรจถรณ์โอนอ่อนนัก ช่อดอกข้าวเกล็ดหมอกแต้มดอกนั่น ราวสีสันสะท้อนใจให้รู้จัก ความเรียบง่ายถักทอกลางกอรัก โอบรวงหนักไหวชื่นทุกคืนคราว ตื่นเถิดหนอผละกอดยอดดวงใจ มาสุมฟืนก่อไฟไล่ลมหนาว ตื่นจากฝันภวังค์ของค่ำยาว มาหุ่งข้าวกลิ่นหอมพร้อมสู่นา เสียงกระดึงวัวส่ายควายตื่นแล้ว ระฆังแก้วกรุ่งกริ่งกระดิ่งหนา ระงมเสียงโนรีสาลิกา เสียงสัญญาสัญญาณงานและคน รองน้ำข้าวซาวเกลือเพื่อรองท้อง เจียนใบตองรมไฟไล่เกล็ดฝน ห่อก่องข้าวพริกปลาปิ้งมาปน น้ำตาหล่นฟืนควันรุมรันตา เจิมครรลองรุ่งเช้าเมื่อดาวเลื่อน แบกไถเคลื่อนมุ่งไปในอุษา ประกายพรึกพริบพรางกลางมรรคา เกิดฝั่งฟ้าตะวันทอนั่นแล้ว กระจาบจ้อยบินพรูสู่ดงดอน ทิ้งคบคอนเดียวดายปลายตาลแถว หนาวดอกจานร่วงลาห่มนาแนว กลางเจื้อยแจ้วทำนองของอรุณ นกกระยางบินลู่สู่หนองหน้า บินข้ามป่าสุขโศกทุกโลกหมุน ตะวันเช้าฉายรอพอเจือจุน ธรรมชาติสมดุลเกื้อหนุนนั่น สิ่งสามัญทอดทางกลางทุ่งทอง ทอครรลองให้เห็นเป็นทุ่งฝัน เมื่อยามเช้าปลุกตื่นทุกคืนวัน สรรค์สวรรค์ท้องทุ่งจรุงมิตร เช้าชื้นแล้วดวงใจใครรู้เห็น ตรวนลำเค็ญโน้มหน่วงมัดดวงจิต สาปสืบสายเทือกท้าวข้าวชีวิต สู้ผลิตดอกเหงื่อเพื่อสิ่งใด! ----------------------------------------- ยามเช้าคือเสรีภาพแห่งมวลชีวิตของมนุษย์ เหล่านกกาผกามาศต่างไหวชีวิตฟื้นตื่น สาส์นแสงอรุณนำพาความหวังมาสู่ท้องทุ่ง ผู้คนพากันตื่นจากหลับใหล ตื่นจากฝัน ตื่นจากภวังค์แห่งค่ำยาว เป็นมาอย่างนี้ และจะเป็นอยู่อย่างนี้ตราบนานเท่านาน ทุกครั้งที่ได้ท่องเที่ยวไปในถนนสายชนบท ภาพงดงามของยามเช้ายังคงตราตรึงใจ ฉากภาพท้องทุ่งรวงทองผ่องอำไพ มองไปสุดลูกหูลูกตา มีแต่ทุ่งและทุ่ง แหละในยามที่รถไฟพาใจไปรุ่งรางอยู่ที่ **อุทุมพรพิสัย** วิถีครอบครัวชาวนาตั้งแต่บรรพบุรุษรากเหง้า ของชาวไทยและผู้คนชนบทที่เรียบง่าย ทำให้มียามเช้าที่งดงามในมโนคติของเรา แหละยังคงงดงามอยู่นิรันดร์..อยู่อย่างนั้น ศิลปินในดวงใจ คุณจำรัส เศวตาภรณ์ ให้นิยาม **ยามเช้า** ไว้งามอย่างจับจิตว่า **ชีวิตเริ่มต้นใหม่ได้ทุกวัน ดั่งอาทิตย์ฉายฉานทุกอรุณ วันคืนที่เลวร้ายได้ผ่านพ้น ยังมีวันที่สดใสรออยู่ข้างหน้า เป็นกำลังใจและศรัทธาของชีวิตอันมีค่า เราจะดำรงอยู่เพื่อสรรสร้าง และค้นหาความหมาย ชีวิตไม่อาจตายได้ ตราบที่ใจเป็นของเรา...** ลำน้ำน่าน บุรุษแห่งสายน้ำนิรันดร์ วันศุกร์ที่ ๒๑ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๒
ลำน้ำน่าน 21 ส.ค. 2552 17:55 น. - ID 128591 
3686
9
0
21 สิงหาคม 2552 18:11 น. - comment id 1030155
แวะมาอ่านงานกลอน ครับ
21 สิงหาคม 2552 18:31 น. - comment id 1030167
มาอ่านงานกลอนแสนงดงาม และสะท้อนบรรยากาศแห่งท้องทุ่ง ชายชุมชนชนบท ได้อย่าง ละเมียดละมัย ฝัน มากครับ น้อง บ่าว
21 สิงหาคม 2552 20:11 น. - comment id 1030214
สวัสดีค่ะ พี่นิว นานๆมาที กลอนยังไพเราะเหมือนเดิม ชอบรูปจังค่ะชีวิตบ้านนาก็ยังเห็นภาพเหล่านี้อยู่
21 สิงหาคม 2552 20:57 น. - comment id 1030230
งดงามยิ่งครับคุณลำน้ำน่าน ..ชอบบทนี้นะครับ.. ดุเหว่าเอยหวานแว่วมิแผ่วเสียง ร้อยจำเรียงความรักพิทักษ์ไว้ รินน้ำคำรบเร้าหนาวภายใน อโณทัยรุ่งรางจึ่งร้างลา ..
21 สิงหาคม 2552 21:43 น. - comment id 1030256
บทกลอนงดงาม ธรรมชาติงดงาม ความรู้สึกงดงาม มาชื่นชมความงาม ของรุ่งอรุณ ด้วยคนครับ
21 สิงหาคม 2552 21:43 น. - comment id 1030257
เลิศเลอ สะเพอรเฟ็กต์ แมน แต้ๆ เด้อ อ้าย บ่เจอกันโดน คือสิมาแต่งกลอนม่วนๆ อีหลี อิอิ
21 สิงหาคม 2552 22:20 น. - comment id 1030282
งดงาม พลิ้วไหว ไพเราะ เหมาะเจาะความ แวะมาอ่านงานกวีที่งดงามครับ ขอบคุณที่แวะไปเป็นเกียรติที่บ้านครับ
21 สิงหาคม 2552 22:51 น. - comment id 1030308
สวัสดีครับท่านลำน้ำน่าน อินสวนเข้าบ้านกลอนมาเจอพอดี ดีใจมากครับอ่านเท่าไหร่ยังไงก็ไม่เบื่อครับ
21 สิงหาคม 2552 23:00 น. - comment id 1030311
แวะมาเยือนสหายเรา ผมเองชอบมากท้องทุ่งนา ป่าเขาลำนาไพรซึ่งให้อะไรๆต่อผมมากกว่าเที่ยว ทะเลเสียอีก อากาศสดชื่นยามกลางวันสูดอากาศ ได้โล่งอกสบายใจยิ่งนัก รักเสมอ
แก้วประเสริฐ.
22 สิงหาคม 2552 01:24 น. - comment id 1030335
งดงามจริง ๆ ค่ะ คล้อยตามไปกับตัวอักษรที่เรียงร้อย
22 สิงหาคม 2552 10:31 น. - comment id 1030415
รุ่งอรุณแบบนั้น ปัจจุบันหายากนัก งดงามในงานเสมอค่ะ
22 สิงหาคม 2552 12:48 น. - comment id 1030469
แวะมาอ่านผ่านมาเยี่ยมชมจ๊ะ
22 สิงหาคม 2552 15:41 น. - comment id 1030523
ทุกเช้าโทรไปคุยกับแม่ แม่จะต้อนควายออกจากคอก เห็นภาพแล้วนึกถึงแม่ค่ะ
22 สิงหาคม 2552 19:21 น. - comment id 1030610
ยามอุษามาเยือนเหมือนทุกสาง ไก่แก้วกางปีกขันกระชั้นถี่ ปลุกชาวนาแบกไถจรลี มุ่งสู่ที่ท้องนาอุษาพราย สวัสดีค่ะ พี่ลำน้ำ หายไปหลายเพลา สบายดีนะค่ะ ดีใจจังพี่ลำน้ำมาทีเขียนให้อ่านเยอะเลยชอบค่ะ จริงๆดอกบัวก็อยากจะเขียนชีวิตเยาว์วัยตอนที่อยู่ท้องนา แต่ว่าพอเขียนทีออกแนวอะไรไม่รู้สิค่ะ ไม่ได้เรื่องสักที เขียนได้แต่ไม่ดีค่ะ พี่ลำน้ำได้ท่องเที่ยวตามชนบทหรือค่ะ เมื่อ อาทิตย์ที่ผ่านมา ดอกบัวไปเที่ยวแถวๆปากช่อง ดอกบัวเห็นแถวนั้นปลูกข้าวโพดกำลังออกดอกต้นก็เขียวเชียวค่ะ ทำให้คิดถึงตอนเด็กๆ พ่อก็ปลูกข้าวโพดไว้ต้มกินมีฟักทองมีบวบ มีแตงกว่าถั่วฝักยาวพวกผักนี้ไม่ต้องซื้อกินเลย มาสมัยนี้ พอพ่อกับแม่ไม่อยู่แล้วดอกบัวก็เลยไม่ค่อยได้กลับไปที่บ้านเก่า แต่ก็มีพี่ป้าน้าอายังอยู่ที่หมู่บ้านนั้นเพราะญาติดอกบัวยังทำนาอยู่ เพาะเห็ดขายด้วยแต่ดอกบัวก็มาอยู่ในเมืองเสียนานแล้ว แต่ก็ยังจดจำวัยเยาว์ได้เสมอ ดอกบัวนี้โม้เยอะจัง ขอให้พี่ลำน้ำมีสุขภาพที่แข็งแรง มีแต่ความสุขค่ะ ดอกบัวสบายดีแล้วค่ะ
22 สิงหาคม 2552 21:52 น. - comment id 1030684
23 สิงหาคม 2552 03:16 น. - comment id 1030700
เข้ามาคารวะที่นิวงามๆเลยครับ ไม่มีคำพรรณนาใดแล้วครับ สุดยอดๆๆๆๆ
23 สิงหาคม 2552 16:02 น. - comment id 1030754
แวะเข้ามาชื่นชมความงามทั้ง กลอนงาม ภาพงาม และ ไมตรีงามด้วยค่ะ
23 สิงหาคม 2552 22:41 น. - comment id 1030838
ได้อ่านกลอน บรรยายเรื่องราวแล้ว .... อิ่มครับ
30 สิงหาคม 2552 20:10 น. - comment id 1033646
นานแล้วนะค่ะที่ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมบ้านกลอนแห่งนี้ แต่ไม่เคยลืมค่ะ แวะเวียนมาได้อ่านกลอนอันไพเราะและงดงามในน้ำคำเช่นเคยนะค่ะ อ่านแล้วคิดถึงบ้านเลยค่ะ
9 กันยายน 2552 17:47 น. - comment id 1036841
หน้าส่วนตัว
สวัสดีค่ะคุณลำน้ำน่าน
นานแล้วนะค่ะที่ไม่ได้แวะเข้ามาเยี่ยมเยียนบ้านกลอนแห่งนี้เสียนาน แต่ก็ไม่ผิดหวังเลยค่ะ พอเข้ามาบ้านแห่งนี้ก็ยังมีกลอนอันไพเราะให้ได้อ่านอยู่เสมอ ๆ เลยนะค่ะ อ่านแล้วทำให้คิดถึงบ้าน สัมผัสชีวิตอันอบอุ่นแบบบ้าน ๆ ดีค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
