อาจจะหนาวอาจจะร้อนจนอ่อนล้า อาจต้องเสียน้ำตากว่าจะถึง อาจทุรนทุรายจนรำพึง กว่าจะซึ้งอาจจะซมตั้งนมนาน บนเส้นทางเดียวกันที่มั่นมุ่ง เพื่อความฝันวันพรุ่งอันแสนหวาน กว่าจะพบทางสายดอกไม้บาน อาจล้มลุกคลุกคลานจนซานซม ไม่มีมิตรไม่มีเพื่อนเหมือนวันก่อน ไม่มีความเอื้ออาทรส่องสว่าง ไม่มีรอยยิ้มตามริมทาง มีเพียงสายตาถากถางอย่างเลือดเย็น อาจจะไร้เดียงสากว่ารู้สึก ริษยาซ่อนลึกไม่อาจเห็น มารยาเสแสร้งแกล้งให้เป็น ความจริงใจหลีกเร้นเหลือหลอกลวง บนทางสายดอกไม้บานของวันนี้ ความเหงาเข้าแทนที่ทุกท่าท่วง ถ้าปลอบโยนคนห่วงหาอย่าถามทวง อาจอ้างว้างเกินทักท้วง..เป็นห่วงใจ
กาดาษ 28 มี.ค. 2545 18:00 น. - ID 12856 
504
1
0
29 มีนาคม 2545 00:36 น. - comment id 43114
เป็นบทกลอนที่เขียนได้สวยงามอีกบทนึง...ชอบจัง...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
