. ไร้ซึ่งไฟไหนเลยควันจะควั่นฟ้า ไร้ธาราเมฆนี้จะมีไหม ไร้ซึ่งจินตนาการผ่านแหล่งใจ ไร้เหตุใดไหนเลยผลจะด้นตาม ทุกสรรพสิ่งล้วนเกิดได้หมายตามเหตุ หากขอบเขตบางอย่างไกลเกินไถ่ถาม เมื่อเกิดผลต้องค้นเหตุทุกเขตุคาม อย่าไปห้ามจิตใจของใครเลย เพราะความคิดความฝันห้ามกันยาก จนหม่นพรากขัดเขินเกินเฉลย เพราะกานท์กลอนวอนผ่านการชมเชย ใจก็เลยผูกพันค่อยมั่นคง คนกุลามาอยู่นี่คงมีบ้าง ที่อาจสร้างความใดให้ได้หลง แต่ด้วยใจไฟฝันอันซื่อตรง ซึ่งก็คงต้องจำจดเป็นบทเรียน หากเราไม่ได้เจ็บจนรับรู้ แต่คนผู้ถูกกระทำเหมือนตำเสี้ยน กวีกานท์หว่านหวังยังวนเวียน เฝ้าฝึกเขียนร่ายคำเป็นกำนัล จะระวังคำกล่าวทุกคราวคิด ทุกลิขิตร้อยคำพร่ำเสกสันต์ จะระลึกตรึกทุกคราที่จาบัลย์ เพราะรู้อันตรายมีที่ร่ายคำ .....................
1 มิถุนายน 2552 12:09 น. - comment id 993226
บางทีบทกลอนของคนแต่งก็ไปเข้ากับสถาณการณ์ตอนนั้นของคนอ่านพอดี เหมือนเวลาเราดูหนังหรือฟังเพลงแล้วเผลอคิดไปว่าตัวเองเป็นนางเอกหรือ คนที่ถูกพูดถึงในเพลงไง...แฮ่ ปล.หรือนี่คือเสน่ห์ของภาษาไทยคะ ปล.โคลอนก็หลงอักษรเป็นพักๆแต่ไม่ถึงกับตกหลุมรักคนเขียนง่ายๆหรอกนะ55
1 มิถุนายน 2552 12:23 น. - comment id 993237
ผิดตรงไหนคะ แบมไม่เห็นกลอนบทไหนเขียนผิดเลยค่ะ ไม่ได้เอาใจนะคะ แต่อ่านแล้วก็ไม่เห็นมีอะไรต้องสารภาพค่ะคุณลุง ชอบอ่านทุกกลอนค่ะ เพราะดีค่ะ
1 มิถุนายน 2552 12:38 น. - comment id 993241
ร้อยอารมณ์กลั่นไว้ในคำหนึ่ง จะลึกซึ้งเท่าใดก็ใครเห็น ตีความต่อล้อความตามประเด็น มันย่อมเป็นความคิดสิทธิ์ของเธอ คัดแปดคำให้อ่านแทนล้านคำ ร้อยลำนำเล่นเสียงเรียงเสนอ ใจสู่ใจไขคำพร่ำละเมอ อ่านคำเพ้อความหมายในสายตา
1 มิถุนายน 2552 12:59 น. - comment id 993250
ดีแล้ว ครับ หลานแบม นานาจิตตัง นะครับ ลุงเห็นพักนี้ มีคำพ้อทำนองนี้ ออกมา และไปอ่านกลอน คุณหมอวฤก ก็ได้คิด เลยเขียนออกมา ถ้าไม่มีเกี่ยวอะไรกับเราก็ดี ไป ถ้าหากมีบ้าง ก็ขออภัย กันด้วย และก็เขียนเตือนตัวเอง ไว้ให้ระวังต่อๆไป นะครับ หลานแบม
1 มิถุนายน 2552 13:28 น. - comment id 993256
บทกลอนน่ะ เป็นจินตนาการของ ผู้แต่ง หรือความรู้สึกลึก ๆ ไม่เห็น ว่าจะผิดตรงไหนนะคะ ดีออกค่ะ ยามเหงา ๆ จะได้มีกลอน เป็นเพื่อน ได้บุญออกนะคะ
1 มิถุนายน 2552 13:28 น. - comment id 993257
วันนี้เขียนอะไรไม่ค่อยออกเลยค่ะ นั่งอ่านกลอนไปอย่างเดียวนะคะ
1 มิถุนายน 2552 13:22 น. - comment id 993259
ดีแล้วครับ คุณโคลอน ผมก็คงไม่มีอะไร ครับ เขียนเตือนตัวเองไว้ หรือหากอาจมีบ้าง ก็ขอสารภาพ คำ เพื่อขอขมา กันไว้ก่อนเสีย เลย นะครับ เพราะหากรักอักษรเสียเหลือหลาย แต่ไม่กรายคนเขียนเพียรเสนอ ท่ามคำถ้อยร้อยรำพันฉันเคียงเธอ หาคนเพ้อไม่มีบ้างนั่งเศร้าใป ก็ทุ่มกายเทใจไปปานนี้ ไม่มีบ้างสักคนอยู่หนไหน เมื่อรักเพียงน้ำคำจะทำใจ เจียมตัวไว้เขาแค่รักอักษรเรา . พ้อแบบล้อเล่นๆ (แบบนี้แหละ ที่จะมีเรื่อง) ขอบคุณ ครับ
1 มิถุนายน 2552 13:46 น. - comment id 993264
คุณม้าลาย . ร้อยอารมณ์กลั่นไว้ในคำหนึ่ง จะลึกซึ้งเท่าใดก็ใครเห็น ตีความต่อล้อความตามประเด็น มันย่อมเป็นความคิดสิทธิ์ของเธอ คัดแปดคำให้อ่านแทนล้านคำ ร้อยลำนำเล่นเสียงเรียงเสนอ ใจสู่ใจไขคำพร่ำละเมอ อ่านคำเพ้อความหมายในสายตา คุณม้าลาย ครับ ร้อยเรียงคำนำเสนอยามเจอภาพ ที่กำซาบอาบจิตคิดภาษา ที่ได้ไปให้เห็นที่เป็นมา กลั่นวาจาและอารมณ์พรมพร่างคำ เป็นบทกลอนกานท์กังวานหวัง ดุจระฆังดังแว่วแล้วยามย่ำ หากเพียงว่าเพียงหวานที่สานคำ ก็คงย้ำหวังสื่อสารเพื่อบันเทิง ขอบคุณครับที่มาเยี่ยมกัน ครับ
1 มิถุนายน 2552 14:13 น. - comment id 993273
ใช่ครับ คุณ Bitter สำหรับผมในฐานะคนอ่านผมก็รู้สึกอย่างนั้น และในฐานะคนเขียน ก็เห็นว่าการเขียนกลอน นั้นสามารถระบายความอารมณ์ต่างๆ ออกมาเป็นภาษาและสิ่งที่งดงาม ก็เป็นการรักษาใจได้อีกทางหนึ่ง ด้วย เช่นกัน ครับ ขอบคุณที่มาให้แง่ คิด ดีๆ ครับ
1 มิถุนายน 2552 14:15 น. - comment id 993275
ตามสบาย ครับ น้อง ภา แต่ก๊พยายามรักษาอารมณ์ร่าเริง สดชื่น ไว้นะครับ
1 มิถุนายน 2552 18:19 น. - comment id 993396
ทุกถ้อยคำ ดำ-ขาว อยู่ที่ใจ นำเสนอออกไปย่อมมีผล คิดทางลบ - จบทางบวก แล้วแต่คน ปอลิงไว้ไม่อับจนเมื่อจบคำ ....................................................
1 มิถุนายน 2552 19:38 น. - comment id 993450
อันกลอนกานท์ผ่านจินตนาการ ย่อมมีหวาน ขมขื่น สะอื้นไห้ เพราะเป็นบทกลอนกลั่นจากใจ ที่เราได้ถ่ายทอดด้วยอารมณ์ จะผิดถูกอย่างไรไยต้องคิด เพียงลิขิตลงไปได้เหมาะสม ก็ควรแล้ว ขออย่าได้ปรารมภ์ ให้ระทมตรมใจทำไมกัน บทกลอนที่คุณคนกุลาแต่ง ไพเราะเสมอ ๆ
1 มิถุนายน 2552 21:23 น. - comment id 993481
สวัสดีงามๆยามค่ำเจ้า คุณคนกุลา มาอ่านกลอนเพราะๆเจ้า กลอนคุณ แทบทุกบทใช้ภาษาได้สละสลวยเจ้า ติดตามอ่านตลอดเจ้าถ้ามีเวลา ราตรีสวัสดิ์งามๆจ้า
1 มิถุนายน 2552 23:23 น. - comment id 993525
ขอบคุณ ที่มาเยี่ยมเยียนกัน ครับ คุณ ป.ลิง ครับ
1 มิถุนายน 2552 23:25 น. - comment id 993526
มันเป็นเช่นว่านั้น จริงๆ ครับ คุณ อรุโณทัย ครับ
1 มิถุนายน 2552 23:27 น. - comment id 993527
คุณม่านดอย ครับ สวัสดี นะครับ ราตรีสวัสดิ์ เช่นเดียวกัน ครับ
2 มิถุนายน 2552 11:48 น. - comment id 993697
หลงรุปรอยคำบาดสวาทได้ ช่างกระไรใจเอ๋ยไม่เคยเห็น หวานขมจินตนาการกระเซ็น จริงหรือเล่นเย็นใจ....ไร้ความรัก
2 มิถุนายน 2552 13:49 น. - comment id 993748
สวัสดีค่ะ แวะมาชมผลงานค่ะ จริงอย่างที่เขียนเลยนะคะ อ่านแล้วก็เห็นด้วยเลยค่ะ ความคิดและคำพูดสามารถทำให้คน รู้สึกได้ทั้งทุกข์และสุขค่ะ
2 มิถุนายน 2552 15:38 น. - comment id 993813
กลับมาตามอ่านกลอนพี่ย้อนหลัง หลังจากที่เพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาลค่ะ ขอโทษที่หายไปหลายวันนะคะ ไปนอนโรงพยาบาลมา แหะๆ โรคเก่ากำเริบอ่ะค่ะ กลอนพี่เพราะดีจริงๆ เที่ยวนี้ไม่มีคำว่านก แต่มีรูปนกมาแทน 555+ ดูท่าพี่จะชอบนกมากจริงๆ นิลเทวีมารายงานตัวแล้วนะคะ