.. กลีบดอกไม้ร่ายกลีบรีบจรจาก การปลิดพรากจึงนิยามตามที่เห็น ไม่เที่ยงแท้แม้นิยามตามที่เป็น ฤๅอาจเว้นสิ่งใดได้ยืนยง เพียงยลงามทรามสงวนกลีบนวลผ่อง พอฟ้าล่องแดดดับก็ลับหลง ราตรีหอมพะยอมกลิ่นระรินดง มาปลิวปลงยามสายปรายรอบลาน แม้เพียงเสี้ยววินาทีที่ได้ชม ก็สุดสมแช่มอุราว่าหอมหวาน ในว่ายวนชีวิตจิตวิญญาณ หนทางปราณเวียนวกโลกที่มี ดังนกไพรว่ายฟ้ามายาฝัน สู่เส้นกั้นขอบฟ้ามายาสี แสดส้มเหลืองเรื่อแดงแต่งนานปี ก่อนทุกสีจะสลายกลายเป็นดำ รู้เท่ารู้อยู่ว่ามายาภาพ ที่เอิบอาบและผ่านมานานล้ำ มาเพื่อมาปลุกปลอบและตอบคำ งามดื่มด่ำไม่จีรัง..หากยั่งยืน งามดื่มด่ำไม่จีรัง..หากยั่งยืน... ในขณะจิตนี้....ดุจนิรันดร์ . ...........................
คนกุลา 26 พ.ค. 2552 21:05 น. - ID 126225 
1302
13
0
26 พฤษภาคม 2552 21:08 น. - comment id 990357
ชอบ สองวรรค นี้ ค่ะ ไม่เที่ยงแท้แม้นิยามตามที่เป็น มิอาจเห็นสิ่งใดได้ยืนยง
26 พฤษภาคม 2552 21:26 น. - comment id 990369
สวัสดี และราตรีสวัสดิ์ ครับ คุณ อัลมิตรา ครับ
26 พฤษภาคม 2552 21:39 น. - comment id 990371
อ่านกลอนสอนใจก่อนนอนค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
26 พฤษภาคม 2552 22:37 น. - comment id 990420
ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสิ่งสมมุติค่ะ งามจากภาพภายนอก คนเราสามารถ ปั้นแต่งได้ แต่ความงามจากภายใน ปั้งแต่งกันได้ยาก และยากที่จะมอง เห็นค่ะกลอนเพราะ ให้ข้อคิดค่ะ
26 พฤษภาคม 2552 22:43 น. - comment id 990425
ราตรีสวัสดิ์ เช่นกัน ครับคุณ เฌอ ครับ ขอบคุณที่มาให้กำลังใจ ครับ
26 พฤษภาคม 2552 22:45 น. - comment id 990428
เป็นคอมเม้นท์ทีให้ข้อคิดและข้อเตือนใจ ที่ดีมากๆ ครับ คุณ Bitter ครับ ราตรีสวัสดิ์ นะครับ
26 พฤษภาคม 2552 23:02 น. - comment id 990437
ดอกไม้จำจากพรากจากต้น เพราะไม่ทนความเป็นจริงสิ่งสดับ ได้รับรู้เรื่องราวให้ร้าวนัก จึงปลิดรักปล่อยกลีบบางลงพร่างดิน เมื่อต้นมั่นคงนักต่อรักก่อน ใยอ้อนวอนให้ร้อนทรวงห่วงถวิล เพราะหัวใจเคยฃ้ำมาเป็นอาจิน โนราห์รินร่ายคำจำจาก...ลา
27 พฤษภาคม 2552 07:55 น. - comment id 990518
ง่ะ...ข้อ 8 พิมพ์ผิดหลายคำ ขอแก้ตัวเอาใหม่นะคะคุณพี่คนกุลา ลบ ข้อ 8 ให้ภาสุรย์ด้วยนะคะ ............๐ กลีบผกาเมื่อร่วงลิ่วปลิวควะคว้าง ลงสู่กลางราวป่าพนาผืน คือคำนัดสัตยาว่าจะคืน ดอกอื่นอื่นจะเวียนวนจนผลิบาน ๐ ถ้าไม้เก่าไม่เก็บเกี่ยวไร้เหลียวแล ดอกดวงแดดอกใหม่ใยจะหวาน คงไม่มีดอกไม้ใหม่มาเบ่งบาน แทนเก่านานที่คาคบไม่หลบร่วง ๐ ธรรมชาติแต้มสีสันบันเลงสวย มีมอดม้วย ต่อเติมหลาก จากแดนสรวง ขอเพียงใจ ยินยอม น้อมทั้งปวง ใบไม้ร่วงดีเสียกว่า..ป่าไร้พรรณ
27 พฤษภาคม 2552 08:00 น. - comment id 990524
งามดื่มด่ำไม่จีรัง..หากยั่งยืน
27 พฤษภาคม 2552 08:35 น. - comment id 990554
คิดแล้วว่าลุงพิม ต้อง..โผผินอย่างนกอินทรี..อิอิ
27 พฤษภาคม 2552 09:04 น. - comment id 990574
ชอบนกไพรเหรอคะ
27 พฤษภาคม 2552 10:44 น. - comment id 990611
ถ้าเรายึดติดมากเกินไป เราก็เสการทรงตัวเมื่อนั้นค่ะ
27 พฤษภาคม 2552 15:16 น. - comment id 990760
มาฟังคำร่ำโนราห์ว่าลาจาก เราผิดมากหากเหไปตรงไหนนี่ ไม้พร่างดวงล่วงพราวหนาวฤดี อยากหรือที่ให้งามขำกล่าวคำลา
27 พฤษภาคม 2552 15:18 น. - comment id 990762
ว่าไปแล้วบทกลอน น้องภา ก็หวาน นะนี่ แต่ที่บ้านนี้ เห็นแต่หน้าเจ้าของกลอนที่ แสนจะซุกซน จึงมองข้ามความหวานของกลอน ไป มาบ้านนี้ กลอนหวานๆ ของน้องภา.. เลย ไม่มีผล...ครับ
27 พฤษภาคม 2552 15:19 น. - comment id 990764
สวัสดี ครับ คุณ โคลอน ขอบคุณ ที่มาเยี่ยมเยือนกัน ครับ
27 พฤษภาคม 2552 15:20 น. - comment id 990765
หยิกลุง แรง จัง หนูพิม
27 พฤษภาคม 2552 21:35 น. - comment id 990951
กลอนพี่ใช้คำได้สละสลวยมากๆเลยอ่ะค่ะ หนูชอบมากๆ อ่านแล้วเพลินและสบายใจมากๆเลยค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
