นิทานดวงดาว

กระบี่ใบไม้

ภาคที่หนึ่ง
ครั้งหนึ่งถึงกาลนานมา          ที่บนฟากฟ้า 
มีดวงจันทราสองดวง
ใกล้ชิดผูกพันแหนหวง          คืนวันผ่านล่วง 
จันทร์หญิงจันทร์ชายคู่กัน
เพียงหวังแนบชิดนิจนิรันดร์          ตราบแสงตะวัน 
สาดส่องโลกาพร่างพราย
 
...........................................................
 
ภาคที่สอง
เมื่อแสงอุ่นมาเยี่ยมกราย          จันทร์หญิงงมงาย 
ในแสงเจิดจ้าสุรีย์สี
มนต์รักซาบซึ้งตรึงฤดี          จันทร์หญิงดวงนี้ 
เฝ้าตามถามหา...ตะวัน
ทอดทิ้งจันทร์ชายจาบัน          ถามหาเพื่อนจันทร์ 
ที่รักคืนนี้อยู่ที่ไหน
สุดฟ้าสุดดินแสนไกล          ตามหาหัวใจ 
ถึงในห้วงรักจักรวาล
 
...........................................................
 
ภาคที่สาม
จันทร์ชายสุดแสนร้าวราน          ดวงใจร้าวฉาน 
ระเบิดตนเป็นผงธุลี
ในทุกฟากฟ้าราตรี          สาดแสงแห่งตนที่มี 
เป็นดวงดาราค้นหาพระจันทร์
 
...........................................................
 
ภาคอวสาน
สงสารจันทร์หญิงดวงนั้น          รับรู้แสงตะวัน 
มิได้สาดส่องเพียงตัวเธอ
สาดแสงสุรีย์เลิศเลอ          อบอุ่นเสมอ 
แบ่งปันไปทั่วจักรวาล
ในคืนสุดเหงาร้าวราน          ณ ราตรีกาล 
ใครกันที่รักเราจริง
ค่ำคืนที่ถูกทอดทิ้ง          แสงดาวเพริศพริ้ง 
ไม่เคยทิ้งจันทร์แม้วันเดียว