คุณค่าของการพักผ่อน.....

ด.ช. ปรัชญา

มีใครคนหนึ่งเคยกล่าวว่า
การพักผ่อนคือยาจากสวรรค์
เป็นโอสถอันวิเศษสารพัน
ดีกว่าของขวัญพิมานใด
คนเราเมื่อพักผ่อนหย่อนกายา
ล่วงเข้าอาณาความว่างอันยิ่งใหญ่
ลืมเสียสิจากกิจการใด ฯ
สงบจิตใจโล่งปลอดโปร่งพลัน ฯ
ได้เที่ยวชมวัดวาแลอาราม
กราบงามงามพระพุทธองค์สติมั่น
ส่งใจใสน้อมพุทธคุณเอนกอนันต์
จิตสงบไปทั้งนั้นสุดแสนดี ฯ
ฤาได้ไปเดินจงกรมเท้าเปล่า
เหยียบย่างเยือนเหย้าคีรีศรี
สัมผัสดอกไม้ใบหญ้าเขียวขจี
บูชาพลีแด่ธรรมชาติทุกวิญญาณ ฯ
ละทิ้งความวุ่นวายไว้ในเมือง
ลืมเรื่องมากมายประสมสาน
หนีความหนักทุลักทุเลมานมนาน
หันสู่การประพฤติปฏิบัติธรรม ฯ
ชีวิตนี้อยู่ที่ใจดวงเดียว
เกาะเกี่ยวความสบายสักคืนค่ำ
แม้อยากร้องเพลงขับลำนำ
จงทำเถิดเพียงไม่ริยำตำบอน ฯ
ฤาใครอยากไปไกลสุดขอบฟ้า
ตื่นเช้ามาเห็นนกบินกันสลอน
เสียงเซ็งแซ่ป่าเขาเปียกปอน
ฤาอยากลองนอนกลางหินกินดินทราย ฯ
หากนี้คือการพักผ่อน
เพื่อจะย้อนคืนพลังสู่จุดหมาย
เพื่อสร้างแรงแห่งความหวังซึ่งตังวาย
จงพักผ่อนทั้งก้อนกายและดวงใจ
เพื่อจะได้กลับมาสร้างคุณค่า
ทุกท้องฟ้าสีชมพูที่ฝันใฝ่
ทุกเรื่องที่เป็นฝันอันเกรียงไกร
ทุกเรื่องที่ฝันไว้เพื่อสังคม
การพักผ่อนจะช่วยสร้างค่า
เติมชีวาชูชีวิตไม่ขื่นขม
เปลี่ยนโลกใบนี้ให้น่าชม
ชาวเราจึงควรนิยมพักผ่อนเทอญ ฯ