มวลมนุษย์มากมีที่ไร้สุข ล้วนแต่ลุกลนลานทำงานหนัก จะสร้างเสริมฐานะละโมบนัก จะตวงตักกอบโกยโดยอัตตา ล้วนต้องการมั่งมีกว่าที่เป็น จะยากเข็ญทำทนเหงื่อล้นล้า ไม่เคยยิ้มเต็มแก้มแย้มเต็มหน้า เร่งและเร้าดั่งเป็นบ้าจะหาเงิน ได้ร้อยหวังล้านทำงานง่วน นับถือล้วนเศรษฐีที่สรรเสริญ จนกว่าก็ว่ากระจอกเกิน นั่งนับเงินนั้นแลสุขแท้จริง มนุษย์จึงปิดตันกั้นหนทาง ที่จะสร้างสุขกว่าทุกสิ่ง ปิดตัวเองจากธรรมความเป็นจริง ละทิ้งจากวิถีที่ร่มเย็น แม้นเราเตือนใจไว้ว่า พอ ไม่สานต่อสนองเศษกิเลสเร้น ไม่กำเริบละโมบร้ายคล้ายลำเค็ญ จะอยู่เย็นเพราะเพียงพอก็สุขใจ ทำเพียงแค่ พอ มี และ พอ กิน ไม่ต้องดิ้นรนรอนร้อนหลงไหล อยากมีอยากเกินหน้ากว่าใครใคร เพราะพอใจ ที่จะพอ ก็สุขใจ (ม้าก้านกล้วย)
17 มีนาคม 2545 18:54 น. - comment id 41153
แต่คนเราทุกวันนี้น้อยนักที่รู้จักพอนะคะ แหม...ฟาเองก็บ่อย ที่ไม่ค่อยรู้จักพอในเรื่องการเขียนกลอนน่ะ อยากเขียนให้เพิ่มขึ้น ๆ
18 มีนาคม 2545 01:29 น. - comment id 41182
พอใจในสิ่งที่ตัวเองมี ดีที่สุดจ้า
19 มีนาคม 2545 05:16 น. - comment id 41307
@^_^@
28 มีนาคม 2545 15:22 น. - comment id 43042
จริงค่ะ
29 มีนาคม 2545 08:17 น. - comment id 43168
เด็ดพะย่ะค่ะ