เพียงเฝ้าแลแก้จุดด้อยอันน้อยค่า ดุจดาราเดือนดับอับสีแสง ส่งผลให้ใจห่อเหี่ยวหมดเรี่ยวแรง นึกหน่ายแหนงชีวิตลิขิตมา จากสิ่งดีจงทวีถึงที่สุด อย่ายั้งหยุดจุดเด่นเป็นมหา มิเนานานกาญจน์ทองไหลกองมา เกียรติยศลาภามาสู่เรา ด้วยมนุษย์มิหยุดอยู่กับที่ ดุจวารีไหลผ่านโขดหินเขา กาลผ่านเลยล่วงแล้วนมนานเนา ชีวิตเราก็เป็นเช่นนี้กัน เฟ้นสิ่งดีหนีทิ้งซึ่งสิ่งด้อย อย่าเหงาหงอยคอยสร้างสิ่งที่ฝัน จากดีสู่ดีเด่นเน้นจำนรรจ์ จักฝ่าฟันอุปสรรคสู่ผู้นำ
9 พฤศจิกายน 2551 16:35 น. - comment id 911985
คิดถึงสุภาษิต ทำดีอย่าให้เด่นจะเป็นภัย..
10 พฤศจิกายน 2551 12:57 น. - comment id 912196
10 พฤศจิกายน 2551 16:34 น. - comment id 912288
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายและเยี่ยมชมผลงานคุณภาพค่ะ อ่านแล้วได้ข้อคิดและคติสอนใจที่ดีมากนะคะ เป็นหลักปรัชญาที่มีประโยชน์ ก็จะนำไปปฎิบัติตามค่ะ
10 พฤศจิกายน 2551 16:42 น. - comment id 912298
ทำดีแม้ไม่เด่น แต่มีคนเห็นคุณค่าดีกว่าเนาะ
11 พฤศจิกายน 2551 18:43 น. - comment id 912814
ควรไขว่คว้าอย่าทิ้งสิ่งที่สูง ต้องจับจูงความเพียรไม่เปลี่ยนผัน แล้วคงพบความสำเร็จในสักวัน ได้เปลี่ยนสู่อริยะชนะภัย สวัสดีค่ะวชรกานท์ ขอมอบกำลังใจให้ไว้ ณ ตรงนี้ และขอให้มีความสำเร็จสมปรารถนานะคะ