ในวิถีทางเดินของชีวิต กรรมลิขิตติดไว้ใครจะเห็น แม้จะบอกเป็นนัยให้รู้เช่น ชีวีเป็นไปตามแห่งความจริง จากเด็กน้อยเข้าสู่วัยชรา กาลเวลาบ่งบอกไม่กลอกกลิ้ง เมื่อมีเกิดก็มีตายในสรรพสิ่ง ไม่อาจนิ่งแน่นอนอยู่ยืนยง เมื่อชีพวายก็ไร้ร่างจางจาก เพราะถูกพรากด้วยกาลเป็นผุยผง ความจริงแท้แน่นักจักดำรง นั่นก็คงคือความจริงอยู่สิ่งเดียว ในวิถีทางเดินของชีวิต กรรมลิขิตติดตามมาเก็บเกี่ยว ผลของการกระทำนำลดเลี้ยว สร้างความเสียวให้ระวังยังไม่จำ บ้างต้องพบจุดจบของชีวา ก็เพราะว่าประมาทประกาศย้ำ ให้รู้แจ้งเห็นจริงทุกถ้อยคำ ถ้ากระทำถลำลงคงอับปาง ฯ
6 พฤศจิกายน 2551 22:41 น. - comment id 911152
เห็นด้วยคับ เราทุกคนไม่ควรประมาทและเราเป็นผู้กำหนดวิถีชีวิตด้วยสติของเราเองคับผม แวะมาอ่านกลอนน่าคิดต่อยอดคับ
7 พฤศจิกายน 2551 04:02 น. - comment id 911161
ละเมอตื่นมาอ่านคะ อิอิ .....
7 พฤศจิกายน 2551 07:09 น. - comment id 911177
ไม่ได้ละเมอมาอ่านแบบฉางน้อย.... .. แวะมาเยี่ยมครับ.. นี่แหละคือวงเวียนชีวิต ละครับคุณ อรุโณทัย
7 พฤศจิกายน 2551 07:23 น. - comment id 911185
"ทุกชีวิตอุบัติมาต้องลาลับ คู่มากับสังขารอันอ่อนเขลา ทั้งเกิดแก่เจ็บตายตามเป็นเงา ก่อนเป็นเถ้าทำดีเถิดเกิดผลงาม" สวัสดีค่ะ พี่ชาย มาแนวอาจารย์แม่ด้วยคนค่ะ..
7 พฤศจิกายน 2551 09:52 น. - comment id 911233
สวัสดีครับ เส้นทางแห่งชีวิต ทั้งที่รู้ว่าต้องหมดไป แต่ก็ต้องเดินให้ดีที่สุด ขอบคุณงานดีๆครับ
7 พฤศจิกายน 2551 12:05 น. - comment id 911280
ทุกคนต่างก็มีวิถีชีวิตแตกต่างกัน แล้วแต่ใครจะลิขิตชีวิตตนเอง เห็นด้วยคะพี่ชาย
7 พฤศจิกายน 2551 18:44 น. - comment id 911373
เกิดแก่เจ็บตาย..เป็นของทุกคนค่ะ สุข ทุกข์..ก็เช่นกัน ดังนั้น..พระท่านสอนไว้..อย่าประมาท.. อ่านกลอนดี..หลังทานข้าวอิ่ม.. สุขใจอย่าบอกใครเชียว
7 พฤศจิกายน 2551 19:55 น. - comment id 911414
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายและชื่นชมผลงานคุณภาพค่ะ ให้ข้อคิดดีมากเลยค่ะ
7 พฤศจิกายน 2551 22:48 น. - comment id 911506
จากเด็กน้อยจนถึงวัยชรานี่ ก็ผ่านเส้นทางเดินมายาวนาน ทั้งทางคดเคี้ยว เหวลึก หรือทางถนน คอนกรีต กว่าจะถึงจุดหมายปลายทาง แทบวางวายค่ะ