หลงเป็นทาส
ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ
รักศรัทธาบ้าบิ่นจนสิ้นคิด
มอบชีวิตตัวตนจนหลับไหล
ไม่ลืมหูลืมตามองให้ไกล
แมงจังไรไต่ตอมก็ยอมมัน
รักจนหลงตรงนี้มีแต่เสีย
เป็นทาสเนี่ยมันหมดยุคหมดสมัย
ตกเป็ทาสอำนาจเงินไม่เท่าไร
เทียบกับความเสียหายไม่คุ้มเลย
ลืมแผ่นดินถิ่นเกิดกำเหนิดแม่
ลืมสายแห่ รก ยังฝังดินนี้
ลืมข้าวแดงแกงร้อนป้อนทุกที
ลืมชาติที่ ตนเกิดมา เป็นคน
ลืมข้าวน้ำแผ่นดินถิ่นอาศัย
เรียกจรรไรรู้ถึงไหนอายถึงนั่น
หมดแผ่นดินตรงนี้แล้วใครกัน
จะสงสารรับไว้เป็นภัยตน
คิดอย่างนี้ทำอย่างนี้อัปรีย์นัก
ผีไม่รักคนไม่ชอบ ปอบผวา
อย่าอ้างอิงสิ่งศักดิ์แค่วาจา
แม้เจ้า....จรจัดยังตัดใจ
ลดเลิกละอคติที่ฝังจิต
เลิกความคิดทั้งกิเลสแฝงตัณหา
เลิกลุ่มหลงงมงายให้ศรัทธา
เลิกไขว่คว้าน้ำเหลวเกลียวความตาย
เลิกโง่งมหลงใจทำลายชาติ
หลงกระดาษเงินตราไม่กี่ร้อย
เดี่ยวนี้อิ่มพอเขาเลิกก็อดคอย
พวกคนถ่อยเขาหลอกใช้ให้ตายแทน
ใช้สติใช้ปัญญามากกว่านี้
ลองเอา.....ที่มีอยู่ก่ายหน้าผาก
ทบทวนดูสิ่งที่ทำให้มากมาก
จะรู้รักสามัคคีชาติเดียวกัน.../