เจ้ามือน้อย..กับไอ้ตีนโต

ลิลิต

  ต่างทุ่มเถียง เสียงอึงอื้อ จากมือน้อย
น่าเศร้าสร้อยนิ้วทั้งห้าพาหุนหัน
นิ้วโป้งว่า ข้า ฯ นั้นใหญ่ กว่าใครกัน
อำนาจนั้นมากล้นคนร่ำลือ 
  นิ้วก้อยเถียง อย่าแถถูทำดูถูก
รูจมูกมีสิ่งร้ายทำได้หรือ
ก้อยเล็กเตี้ย ไว้เขี่ยรู ก็อยู่มือ
นิ้วอื่นหรือจะทำได้น่าอายจัง 
  นิ้วนางว่า ข้า ฯ สดใสกว่าใครหมด
เพื่อภาพพจน์ของมือน้อยเฝ้าคอยหวัง
สวมแหวนเพ็ชรเม็ดเขื่องรุ่งเรืองดัง
ใครหันหลังหรือหลีกลี้ไม่มีเลย
  นิ้วชี้แย้ง แถลงอ้างแม่นางน้อง
ถ้านิ้วพี่ไม่ชี้ช่องเจ้าต้องเฉย
นางหรือจะ มีสุขสมได้ชมเชย
นั่งเฉย ๆ เพียงชี้สั่งยังได้ดี 
   นิ้วกลางหยันยิ้มเยาะหัวเราะร่วน
พวกตัวป่วนจมปลักไร้ศักดิ์ศรี
นิ้วไหนเล่าที่ยาวกว่าบอกข้า ฯที
สัมผัสนั่น สัมผัสนี่..มีกำไร 
 มือน้อยโกรธพิโรธกริ้วเจ้านิ้วเอ๋ย
ไฉนเลยมาเอ่ยเถียงทำเสียงใส
ต่างคน ต่างก็มีหน้าที่ไป
เถียงทำไมให้อายสิ้น..ไอ้ตีนโต
  ดูเถอะ..ไอ้ตีนโตทั้งห้านิ้ว
มันชิวชิวมิเคยพล่ามมีน้ำโห
ไม่เคยแบ่งแข่งขันแย่งกันโชว์
เพราะนานที ที่จะโผล่..จากรองเท้า