มือถือสาก ปากถือศีล

หยาดเพชร...มณีพลอย

วาจาคนเหมือนเสกมนต์ให้คนหลง
ประจบประแจงจนงวยงงจนหลงไหล
ใครจะรู้ตัวตนคนเช่นไร
ปากพูดไปไม่เคยย้อนมองตน
สร้างภาพพจน์ด้วยวจีที่เลิศล้ำ
อ้างว่าถือคุณธรรมนำมรรคผล
แท้ถือสากซ่อนไว้พิฆาตคน
ปากเสกมนต์ให้คนเขาเชื่อใจ
ทำเป็นดียามอยู่หน้าใครเขา
คิดว่าคนอื่นงี่เง่ามากใช่ไหม
คนแบบนี้มีปากแค่พูดไป
แต่เขาไม่มีสมองใว้เตือนตน
ทำเป็นพูดอ้อมค้อมน่ารำคาญ
ทำพูดหว่านล้อมให้ใครสน
ปากมีพูดเข้าไปไม่มองตน
ไม่กลัวคนเขาว่านินทาตัว
ทำพูดดีแล้วตนดีแค่ไหน
หัดตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกหัว
ฉันพูดตรงไม่หลอกใครให้เมามัว
คิดอะไรในหัวก็พูดไป
ก็ฉันเป็นตัวฉันอยู่แบบนี้
ใช่คนดีใช่นางฟ้ามาจากไหน
แค่คนเลวสังคมด่าว่าจัญไร
ใช่เหมือนใครที่มีปากไว้เสกมนต์				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน