ฉันเดินเดี่ยวเที่ยวออกนอกชานเมือง ไฟรองเรืองทิ้งร้างไว้ทางหลัง ตากน้ำค้างหนาวใจในวนวัง หนีคนคลั่งเมืองทรามลุกเป็นไฟ ฉันมาหาความหมายให้ชีวิต พรหมลิขิตผลิดอกนอกเมืองใหญ่ รอทักทายไอหนาวแห่งราวไพร ยามเรไรกล่อมทุ่งเมื่อรุ่งราง ออกมาหาแววตาอันอ่อนโยน อันจับโพลนเด่นด้าวคราวฟ้าสาง ฟังเสียงเพรียกสายลมอันเบาบาง คล้ายอ้างว้างพัดแผ่วแว่วมาไกล ทอดสายตามองคุ้งทุ่งรวงข้าว ในเรียวตาพรายดาวพราวไสว เผื่อเวลาเงียบงันผันความนัย เอาดวงใจระบายฟ้าคณานับ ซุกตัวนอนซ่อนกายใต้เงาจันทร์ กอความฝันผลิใบในเดือนดับ กล่าวอำลาราตรีค่อยหรี่ลับ รอระยับอุษาโยคโลกขาดแคลน ฉันตามหาดวงแสงลำแรงน้อย ของหิ่งห้อยพราวพรายหลายล้านแสน ยามกระพริบล้อจันทร์ปันเขตแดน ของรอยต่อเมืองแมนแลป่าพฤกษ์ มาสานฝันชาวดินที่สิ้นหวัง เกี่ยวพลังห่มใจในยามดึก จุดลำแสงเจือจุนอุ่นสำนึก จากส่วนลึกหัวใจให้เพียงพอ มาฟังเสียงสะอื้นของคืนหม่น ของผู้คนพลัดพรากจากห้องหอ ผิงไออุ่นกองไฟใต้ไผ่กอ ได้หยอกล้อยิ้มเย้าเคล้าน้ำตา หยาดน้ำค้างหยดรินกลิ่นความเศร้า แตกดอกร้าวร่วงแล้วทั้งแนวป่า จั๊กจั่นสนั่นเพรียกเรียกลมพา ร่วมกล่อมหล้ารัวโรยเพลงโปรยไพร ท่ามแผ่นฟ้าดาษดาววาวแวววับ น้ำค้างจับหยอกเอินเนินไศล ดุเหว่าแว่วหวานหวิวผิวเพลงใจ อยากร่ำไห้สะอื้นซบไม่จบสิ้น มารอนแรมคนเดียวเทียวเก็บฝัน หวังกำนัลคนไกลในถวิล ทั้งโลกกว้างตรงหน้ามายลยิน น้ำตารินไหลอุ่นจนรุ่งราง หากวันพรุ่ง...ดอกไม้จักตายถม กลับไปสู่กระแสสังคมระทมถาง เมื่อเรี่ยวแรงเหือดหาย ณ ปลายทาง ฟ้ากว่ากว้างกลับแคบลง...ณ ตรงนั้น ----------------------------- ท่ามกลางเมืองใหญ่ที่แสงไฟเฉิดฉายส่องประกายสว่างจ้า แต่หลายชีวิตกำลังมืดบอดอยู่ในความสว่างไสวแห่งเมืองทราม หลายชีวิตกำลังลิงโลด..ฝันเฟื่อง..กับแสงไฟนีออน หลายชีวิตปรารถนาแสงจันทร์ และแสงดาว เพียงเพื่อต่อเติมพลังฝันพลังใจให้ก้าวต่อในวันรุ่ง มีใครไหมที่ไม่เคยออกไปจากเมือง..มองความเรืองรองแห่งท้องฟ้า ในยามค่ำคืน..ที่ประดับดาด้วยล้านแสงดวงดาวและหิ่งห้อย ราวกับงานเฉลิมฉลองของเทวดาในคืนฝนดาวตกลีโอนิสด์ คิดถึงยามได้อยู่บนดอยลังกาหลวง แห่งอุทยานแห่งชาติขุนแจ กับภาพกาแล็คซี่ทางช้างเผือกบนฟากฟ้า สว่างไสวอยู่ในความทรงจำ และกับดาวตกหลายร้อยดวงก็นำความบันดาลใจกลับมาสู่ หมื่นล้านท่วงทำนองราตรี..ที่สะท้อนภาพความงามงด เรียบง่าย แล้วหลุดพ้นจากพันธนาทั่งปวง... สละเวลาเพียงหนึ่งครั้งต่อสัปดาห์ มองภาพอรุณเบิกฟ้าที่โผล่พ้นมุมตึก สละเวลาสักครั้งในชีวิต ไปเดินป่าท่องธรรมชาติ ชื่นชมดอกไม้บนภูสูง มองท้องฟ้าและทิวเขาเดียวดาย และป่าไม้เขียวขจี แล้วเราจะรับรู้ถึงพลังธรรมชาติที่บริสุทธิ์ ที่ธรรมชาติเพียรกำนัลเรา อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน.... ลำน้ำน่าน บุรุษแห่งสายน้ำนิรันดร์ รำลึกถึงขอบฟ้ากว้างทางช้างเผือก ณ ดอยลังกาหลวง
ลำน้ำน่าน 4 ส.ค. 2551 23:24 น. - ID 117699 
1654
8
0
12 สิงหาคม 2551 21:26 น. - comment id 879376
***อยากเอาดาวมากองแล้วร้องให้.. แล้วปล่อยใจไปกับสายลมจาง. .(ลม วอยๆ..)..ชีวิตซ้ำจากเมืองกรุง. กลับมาให้ดงไพร..รักษา...******
4 สิงหาคม 2551 23:44 น. - comment id 882514
ยอดเยี่ยมเหมือนเดิมเลยนะครับ เพราะดีจังครับ
4 สิงหาคม 2551 23:50 น. - comment id 882519
งดงามครับ
5 สิงหาคม 2551 04:08 น. - comment id 882547
มาอ่านงานคุณภาพค่ะ นานๆได้เจอกันนะคะ
5 สิงหาคม 2551 06:40 น. - comment id 882572
สวัสดีค่ะ พี่ลำน้ำน่าน ดีใจจังได้อ่านที่งดงามทำให้มีพลัง ในการดำเนินชีวิต อย่าหมดหวังสร้างกำลังใจให้ตัวเองก้าวไปข้างหน้าให้ได้ทุกคนย่อมมีสิทธิ์ฝันนะค่ะ โชคดีมีแต่ความสุขนะค่ะ
5 สิงหาคม 2551 06:57 น. - comment id 882578
สวัสดีครับ ยอดกวีในความรู้สึกของผม นานหลายเดือนเลยทีเดียวที่เฝ้าคอย นึกว่าจะทิ้งให้คอยเก้อ ดีใจมากครับที่กลับมาสร้างความรู้สึก อิ่มในอรรถรสของบทกวีวันนี้
5 สิงหาคม 2551 07:54 น. - comment id 882594
มาชมดาวในยามสายค่ะ ดาวสวยด้วยอักษรค่ะ
5 สิงหาคม 2551 08:45 น. - comment id 882623
5 สิงหาคม 2551 12:03 น. - comment id 882674
คุ้มจริงๆที่เข้ามาอ่าน
5 สิงหาคม 2551 14:06 น. - comment id 882716
แด่ กวี ปีสองพันแปด เล่าเรื่องราวการเดินทางได้ยอดเยี่ยมจริงๆ ขอคาราวะ สองพันจอก แล้วเรื่องต่อไป จะไห้รออีกนานไหม
5 สิงหาคม 2551 20:06 น. - comment id 882847
ให้ความรู้สึกดีจริง ชาวนาชอบอย่างนี้แหละพี่ เป็นธรรมชาติและบรรยากาศที่ให้ความสุขเหลือเกินซึ่งมันก็เป็นธรรมดาของคนบ้านนอกอย่างหนูแหละพี่ เข้าเมืองทีหายใจขัดๆยังไงไม่รู้
5 สิงหาคม 2551 23:10 น. - comment id 882911
ผมชอบดูดวงดาวมากเลย
6 สิงหาคม 2551 01:55 น. - comment id 882938
งานงาม....ให้ความรู้สึกที่สดชื่นในทุกครั้งที่ได้อ่านงานของ..ลำน้ำน่าน...
6 สิงหาคม 2551 20:07 น. - comment id 883280
ยังเพราะพริ้งกินใจเหมือนเดิมนะคะแวะมาเยี่ยมค่
8 สิงหาคม 2551 12:24 น. - comment id 883950
น้ำน่าน.... น้ำท่วมพ่ายน้ำใจ.. ..เคยมาไหม..น่านบ้านเรา อิอิ
12 สิงหาคม 2551 20:19 น. - comment id 885215
ดอยเสมอดาว.. เราคงมีโอกาศได้ไปยล อยากหลุดพ้น หลีกลี้ หนี...สิ่งลวง ...จะรอฟังบทนี้
27 สิงหาคม 2551 23:51 น. - comment id 890351
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาให้กำลังใจครับ ขอบคุณมิตรเก่าๆ และมิตรใหม่ๆ ในการติดตามอ่านผลงานเสมอมาครับ
2 กันยายน 2551 19:14 น. - comment id 891992
งดงามด้วยรูปรสและความหมาย ขอบคุณงานเขียนมีชิวิตมากครับ
12 กันยายน 2551 17:36 น. - comment id 895255
ติดตามงานเขียนมานาน แต่ไม่เคยบอกคุณลำน้ำน่าน ขอชื่นชม งดงามมาก ได้อ๊อกซิเจนฟอกปอด แล้วสดชื่นหัวใจ
1 ตุลาคม 2551 02:15 น. - comment id 901047
ขอบพระคุณทุกท่านครับที่เข้ามาให้กำลังใจ ทั้งผู้ที่ติดตามอ่านและสำหรับมิ่งมิตรที่กรุณา ให้คอมเมนท์ครับ ขอให้ทุกคนมีความสุขครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
