เพียรร้อยบทรจนาภาษาศิลป์ ความขาดวิ่นเนื้อหาจารึกเขียน ยากครบถ้วนขวนขวายหมายพากเพียร คงวนเวียนที่เก่าเล่าความนัย หน้ากระดาษอาจกว้างวางทาบฟ้า อักษราแสนล้านแจ้งขานไข ฤาหมดสิ้นจินต์จลพ้นแดนใจ หยุดกวัดไกวเครื่องเขียนวนเวียนความ ปราศเบื้องต้นจนปลายร่ายลิขิต เพียงจริตปัจเจกชนปนคำถาม เกิดแล้วดับลับหายหลายนิยาม แท้เพียงความว่างเปล่าเฝ้าพรรณนา เฉกภาพเงาเฝ้ามองจ้องกระจก สะท้อนตกสีแสงแคลงกังขา เกิดลวดลายหลายหลากมากมายา พร่าพรายตาปรุงจิตครุ่นคิดไป ถ้อยสูงล้ำ-ต่ำค่าหาแตกต่าง ควรรู้วางภาษาน่าหลงใหล มุ่งหาแก่นแกนกลางหว่างหทัย พิเคราะห์ให้จงหนัก อักษรา
คีตากะ 15 ก.ค. 2551 08:41 น. - ID 117050 
5280
3
0
15 กรกฎาคม 2551 11:12 น. - comment id 873684
สวัสดีค่ะ แวะมาอ่านผลงานไพเราะค่ะ
15 กรกฎาคม 2551 17:11 น. - comment id 873802
บางครั้งบางคราอักษราภาษาศิลป์ จินตนาการเพียรพากฝากคำ จากจารึกรู้สึกแต่งบ้างจริงบ้าง แต่บางครั้งก็คือศาสตร์ชนิดหนึ่ง ที่ให้ข้อคิดและเรียนรู้ ให้โขคดีมีความสุขค่ะ
15 กรกฎาคม 2551 19:47 น. - comment id 873878
เป็นบทกลอนที่ดีมากค่ะ
15 กรกฎาคม 2551 20:54 น. - comment id 873967
อักษราภาษาศิลป์ แต่งแต้มจินต์ที่อ่อนไหว ว่างวางปลดปล่อยใจ แก่นแท้ในไร้ตัวตน..
15 กรกฎาคม 2551 21:03 น. - comment id 873989
พิเคราะห์ให้จงหนักอักษรา อย่าตีตราอักษรแล้วอ่อนไหว ควรคำนึงเหตุผลเล่ห์กลใด ก่อนปล่อยใจควรคำนึงถึงหลักการชื่นชมในผลงานค่ะ
15 กรกฎาคม 2551 22:01 น. - comment id 874062
อยู่คนเดียวได้ ก็อ่านหนังสือนี่ล่ะครับ
20 กรกฎาคม 2551 08:26 น. - comment id 875935
แต่งดีเนาะ ไม่ค่อยเข้าใจความหมายเท่าไรหรอก อิอิ....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
