ฉันกำลัง...เดินจากเธอมา พร้อมกับ...เอ่ยคำร่ำลาแค่เพียงในใจ เสียงเต้นของหัวใจ...กลายเป็นเสียงคนร้องไห้ ข่มใจไม่ให้สั่นไหว...เพื่อก้าวให้ไกลออกมา ปาดน้ำตา...ที่กำลังไหลริน ด้วยความรู้สึกที่ไม่เคยจบสิ้น...ความห่วงหา รักเธอมากแค่ไหน...ฉันไม่อาจเอ่ยคำใดออกมา นอกจากระบายลมหายใจช้า..ช้า......หลับตา... ...เพราะมันเหนื่อยจนล้า...จะใช้เวลาที่เหลือเอามาพักใจ และคงไม่อาจ...หันกลับไปมอง ไม่อยากให้เห็นสายตาเรียกร้อง....ที่ฟ้องว่าหวั่นไหว วินาทีนี้...ฉันมีหน้าที่..แค่ก้าวเดินออกไปให้ไกล เอ่ยว่ารักเธอเบา..เบา.....เป็นครั้งสุดท้าย... .....พร้อมกับคำร่ำลาในใจเท่านั้นเอง
7 มีนาคม 2545 00:19 น. - comment id 39046
ง่ะ.... จะปายไหนจ๊ะ.... อย่าพึ่งปายจิ แหะ... มาให้กำลังใจจ้า
7 มีนาคม 2545 06:58 น. - comment id 39088
รักคือทุกข์คือพลัดพราก รักอย่ามากเผื่อใจเอาไว้บ้าง รักใครเขาใจเราแสนอ้างว้าง เรียนรู้ห่าง..ออกมา..อย่ามัวทำร้ายใจ.. เข้าใจและยินดีให้รักชดเชยแทนรักที่หายไป..แต่คงจะเป็นรักที่ใสเย็นงดงามคนละแบบในฐานะเพื่อน..ที่ผ่านโลกและชีวิตมาจนเข้าใจความจีรังของคำรัก
7 มีนาคม 2545 07:01 น. - comment id 39089
ความไม่จีรังของคำว่ารัก..นะคะ เคียงข้างและเคียงใจไปเสมอกับคนดีที่พอจะรู้ใจว่ามีใจแสนดีแสนงามจากงานเขียน...รักจริงใจจ้ะโมโน
7 มีนาคม 2545 08:26 น. - comment id 39093
เศร้าจังโมโน แค่คำว่ารัก เธอ เบา เบา คำเดียวก็ไม่ได้กล่าวออกไป ฉันทำได้ แค่ก้าวออกมาให้ไกลๆ เท่านั้น สองขากำลังพาฉันออกไป...ด้วยใจไหวหวั่น ตั้งแต่นี้ และ ทุกทุกวัน ต่อไป ฉันจะเป็นอย่างไร..ไม่รู้เลย ถึงจะเศร้า เราจะเศร้าด้วยกัน มีเพื่อนคอยปลอบดีป
7 มีนาคม 2545 09:04 น. - comment id 39097
หยุดอยู่กับที่ไม่ต้องก้าวหนีไปไหน แค่ทำใจว่าเขาคนไร้ค่า รักพิเศษควรคู่กับคนดีมีชีวา ใช่ชายไร้ค่าแค่หว่านเสน่หาให้หลงไป.. คิดได้ทีหลังนะโมโน..
7 มีนาคม 2545 09:42 น. - comment id 39102
เศร้าจริงๆ
7 มีนาคม 2545 11:36 น. - comment id 39110
โดนใจดีจัง...
7 มีนาคม 2545 19:50 น. - comment id 39151
Mono จาปายไหน อย่าไปเลย เรากำลังจะเป็นเพื่อนกันอยู่แล้ว
7 มีนาคม 2545 20:06 น. - comment id 39153
ชอบ ชอบ ชอบ อยากเข้มแข็งให้ได้อย่างนี้....แค่สักครึ่งหนึ่งก็พอ
7 มีนาคม 2545 23:23 น. - comment id 39193
T-T ทำไมเศร้าแบบนี้นะ จอย อ่านแล้วสะเทือนใจอ่ะ ขอชมว่าเขียนได้ดีนะจ๊ะ สะกิดใจคนอ่านได้ เจทท์ก้อกาลังเศร้าๆ อยู่ด้วย งืออ...
7 มีนาคม 2545 23:26 น. - comment id 39194
อืม ให้เวลากับใจของตัวเองบ้างก็ดี จะได้มีแรงใจสู้กับสิ่งต่าง ๆ ต่อไป ที่จอยทำเล่ว่าเข้มแข็งมากเลย... แล้วเราจะคอยอยู่เป็นเพื่อนเมื่อจอยต้องการใครสักคนนะจ๊ะ ^O^
8 มีนาคม 2545 00:01 น. - comment id 39219
...กำลังพยายามเดินออกจากความอ่อนแอจ้ะ....ถึงจะรู้ว่ามันคงต้องใช้เวลานาน...แต่ก็ยังดีกว่าปล่อยให้ตัวเองอยู่กับวันเวลาที่ไม่มีอะไรดีขึ้น..นอกจากบั่นทอนกำลังใจของตัวเองลงไปทุกวัน ....ขอบคุณทุกคน และทุกกำลังใจดี ๆ ที่ทำให้ mono รู้สึกอุ่นใจมากขึ้น
8 มีนาคม 2545 15:27 น. - comment id 39296
ชอบจัง อยากแต่งบ้างแต่ช่วงนี้ชีวิตกำลังสับสนแต่งไม่ออก ต้องอาศัยอ่านของคนอื่นไปก่อน ยิ่งอ่าน..ยิ่งเศร้า
8 มีนาคม 2545 18:27 น. - comment id 39313
แวะมาครั้งที่ 2 เพื่อขอบใจ mono สำหรับกำลังใจที่มอบให้ค่ะ
8 มีนาคม 2545 20:42 น. - comment id 39334
ร่ำลา ภาพเก่า .. เพื่อต้อนรับความทรงจำใหม่ ๆ อาจมีอะไรที่ดีกว่า และเรียนรู้ได้ดีกว่า .. จะเป็นกำลังใจให้นะ ^__^
8 มีนาคม 2545 21:44 น. - comment id 39343
จ้าขอบคุณอามิยะ...นกขมิ้น...และอาร์ด้วยจ้าาา
8 มีนาคม 2545 23:07 น. - comment id 39373
ป่านจะคอยเป็นกำลังใจให้ mono นะ....และเชื่อว่าสักวัน mono ต้องทำได้ ถึงแม้ว่าต้องใช้เวลานานสักหน่อย.. ป่านเองก็ไม่ต่างอะไรกับ mono หรอกจ้ะ..ขอให้รู้ไว้ว่า mono ไม่ได้อยู่คนเดียวนะ ยังมีป่านอยู่เคียงข้าง mono เสมอนะ..เข้มแข็งไว้ ยังไงก็รัก mono จ้ะ..@^-^@
9 มีนาคม 2545 15:04 น. - comment id 39508
กินใจๆ..ค่ะ
9 มีนาคม 2545 20:42 น. - comment id 39544
มองความอ่อนแอและทำให้เป็นพลังอย่าสิ้นหวังจงทำทุกวันให้มีค่าสำหรับแขาและเธอให้ดีที่สุดนะและทุกอย่างก็จะดีขึ้นตลอด
17 มีนาคม 2545 13:08 น. - comment id 41129
อ่านแล้วเศร้าจัง...อย่าไปได้เปล่าจ๊ะ