อันสังขารมนุษย์สุดไม่เที่ยง ยากหลีกเลี่ยงความตายวายอาสัญ อันขันธ์ห้าต้องวอดวายในสักวัน จะช้ารือเร็วพลันขึ้นกับกรรม จะมีจนเดินถนนขี่เครื่องบิน ล้วนต้องสิ้นชีวาช่างน่าขำ จักคงเหลือแต่ความดีคอยน้อมนำ ให้จิตสู่แดนธรรมสุขาวดี มนุษย์เรามากมายด้วยตัณหา ไม่คำนึงสักเวลาต้องเป็นผี หลงเมามัวเกลือกกลั้วคาวโลกีย์ ขาดคุณธรรมนำชีวีชี้ทางใจ อันเกิดแก่เจ็บตายในมนุษย์ มิรู้สุดรู้สิ้นที่ตรงไหน ดังกงกรรมกงเกวียนหมุนเวียนไป ใครทำกรรมสิ่งใดได้รับมัน เมื่อถึงคราเวลาต้องดับจิต ทุกชีวิตมรณาล้มอาสัญ สิ่งใดเล่าเหลือไว้ให้โจษจัน เหลือดีชั่วให้กล่าวขวัญสืบต่อไป
หยาดเพชร...มณีพลอย 24 พ.ค. 2551 08:10 น. - ID 115343 
5708
2
0
24 พฤษภาคม 2551 08:45 น. - comment id 853046
เกิดมาบนโลกหนึ่งนี้.....เดียวดาย ไม่นานชืพก็มลาย.........ดับดิ้น ทุกสิ่งเกิดดับและหาย....ไปหมด ผองแผ้วเบิกบานว่าสิ้น..หมดแล้วสงสาน ....................................... http://srakaew.tht.i
24 พฤษภาคม 2551 21:29 น. - comment id 853271
ใคร ๆ ก็หนีสัจธรรมในเรื่องนี้ไม่พ้นค่ะ
25 พฤษภาคม 2551 17:06 น. - comment id 853474
คนเรารู้วันเกิด แต่ไม่รู้วันตาย ถ้าคิดว่าไม่กี่ชั่วโมงหรือไม่กี่วันข้างหน้าเราจะต้องตาย อะไรที่อยากทำที่สุด! แล้วทำไมถึงรีรอที่จะไม่ทำมันหละ ไว้เมื่อนั่นเมื่อนี่แล้วจะทำ แน่ใจได้หรือคะว่าแม้แต่พรุ่งนี้เรายังมีชีวิตอยู่ ทำทุกสิ่งที่สำคัญกับชีวิตตั้งแต่วันนี้เถอะคะ จะได้ไม่เสียดายเมื่อเราไม่มีโอกาสทำอีก แวะมาทักทาย เติมใจซึ่งกัน และจะพยามทำสิ่งสำคัญในชีวิตไปพร้อมๆ กันกับคุณค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
