ข้าลืมเสียแล้วว่าข้าคือใคร จาริกหัวใจใต้ฟ้ากว้าง แผ่นดินถิ่นถนนหนทาง ไว้วางชีวิตจิตวิญญาณ ลำน้ำสายไหนไหลอยู่นั่น ผูกพันน้องพี่กี่ละหาน ทุ่งนั้นทุ่งไหนดอกไม้บาน ทุ่งนี้เหงื่องานใครข้าวงาม ทางเอยเคยทางล้วนร้างรก เรี่ยหกเสน่หาอย่าหวงห้าม ทางเล็กทางใหญ่ล้วนไร้นาม เขตคามข้ามาเพียงข้าไป ดอกรักช่อนั้นนั่นไงเล่า เหมือนเราจะจดจำร่วมกันได้ เคยท่านมอบมาข้ารับไว้ ขี้ลืมอย่างไรไม่รู้ลืม!