๏ เมื่อประภาสสาดส่องขาวผ่องหล้า ได้ล่ำลาพาทุกข์ให้ดับสิ้น ลืมยามค่ำน้ำตาหยดรดริน แทบกลืนกินระทมอมโศกา แม้กระไรไฉนเจ้าต้องร้อง น้ำตานองหน้าน้องหมองหนักหนา หยุดเถิดลืมค่ำคืนตื่นขึ้นมา รับแสงฟ้าดาราขาวสุขใจ ที่ผ่านมาครานั้นแค่ฝันร้าย ก็แค่คล้ายละม้ายเกือบเคียงใกล้ ชีวิตจริงยากตื่นฟื้นสิ่งใด กลับคืนใหม่ดั่งฝันทุกวันคืน จะครึ่งหลับครึ่งตื่นก็คือฝัน ผีจะอำก็ดัน...นั้นเดี๋ยวฟื้น เครียดละเมอเพ้อไปก็เดี๋ยวตื่น แต่เรื่องจริงกล้ำกลืนไม่ตื่นจาก
ซ่อนฝัน 10 ต.ค. 2550 15:07 น. - ID 108251 
975
3
0
10 ตุลาคม 2550 15:10 น. - comment id 768751
ไม่มีฝัน ไม่มีเธอ
10 ตุลาคม 2550 15:16 น. - comment id 768762
ตื่นมาพบวามจริงนิ่งเสียเถิด สิ่งที่เกิดแค่ฝันในวันหนึ่ง ที่อ่อนแอแพ้พ่ายใคร่คำนึง คนเคยซึ้งเขาไป...ไม่หวนคืน
10 ตุลาคม 2550 20:43 น. - comment id 769074
ดีคะ แวะมาทักทายอย่าเศร้าไปเลย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
