ฉันคือรวงข้าวงามเหลืองอร่าม เธอเป็นด้ามคมเคียวเกี่ยวข้าวเหลือง ฉันคือคลองหนองน้ำเจิ่งนองเนือง เธอเป็นปลาตัวเขื่องเยื้องย่างกราย ฉันคือทางทอดยาวให้ก้าวย่าง เธอเป็นนักเดินทางต่างมุ่งหมาย ฉันเป็นลมพลิ้วไหวอยู่ไม่คลาย เธอเป็นนกเริงร่ายบินว่ายวน เธอคือผีเสื้อสวยด้วยสะคราญ ฉันเป็นดอกไม้บานทุกย่านหน เธอคือเมฆล่องลอยเคลื่อนคล้อยวน ฉันเป็นฟ้าเบื้องบนคำรนครวญ เธอคือผลรังสรรค์อันไร้เขต ฉันเป็นเหตุต้นตอรอสืบสวน เธอคือฉันความฝันอันรัญจวน ฉันคือเธอเพ้อครวญหวนหาคอย.....
24 สิงหาคม 2550 14:54 น. - comment id 743559
แวะมาเยี่ยมคะ กลอนอ่านแล้วเห็นภาพดีนะ
25 สิงหาคม 2550 03:31 น. - comment id 743881
มาแอบดูเธอกะฉันเนาะ...ช่างน่ารักเสียจัง..
13 กันยายน 2550 15:13 น. - comment id 753388
ขอบคุณครับที่เป็นกำลังใจให้..... ฉันรักเธอเหมือนรักหญ้าต้นน้อย กำลังคอยเติบใหญ่ไร้เดียงสา ล้อเล่นลมชายทุ่งจรุงตา ส่ายไปมาเริงร่าชวนน่ามอง ฉันรักเธอเหมือนรักดอกไม้สวย กลิ่นระรวยโสภาคราแสงส่อง แต่งแต้มสีโลกาให้น่ามอง ท่วงทำนองลีลาสง่างาม ฉันรักเธอเหมือนรักภูเขาเขียว ดูโดดเดี่ยวแต่มั่นคงน่าเกรงขาม ยืนหยัดสู้ฝนฟ้าหาครั่นคร้าม เป็นนิยามความกล้าน่าชื่นใจ ฉันรักเธอเหมือนรักตัวฉันเอง ยามบทเพลงแห่งรักยังขานไข ครั้นโมงยามความรักจักเหือดไป จะมีใคร...หลั่งน้ำตาร่ำลากัน............