บทกวีที่พลิ้วไหว เพียงออกจากใจ...ห้วงความคิด วิจารณ์ได้ ไร้ถูก ไร้ผิด เป็นเพียงความนึกคิด......จากสามัญชน สู่โลกแห่งกวี....ที่บอกเล่า เขียนเรื่องราวผ่าน...ตัวอักษร มีทุกข์ มีสุข มีนิวรณ์ เก็บไว้ คอยสอน สั่งความคิด ใช่ว่า แสร้งเส เฉไฉ คิดยังไง ฉันเขียน.......หรือผิด แค่เพียง อยากเก็บ เกี่ยวชีวิต สร้างผลิต ผลแห่ง แรงศรัทธา .......หนึ่งคน หนึ่งคิด หนึ่งเขียน.......หาใช่ความด่างพล้อยของวรรณกรรม
18 กรกฎาคม 2550 14:09 น. - comment id 726298
คุณชายสายน้ำ... อืม..ข้อนี้เห็นด้วยอย่างแรงง่ะ... งานเขียนเป็นเรื่องเปิดกว้างจ๊ะ ม่ะมีถูกผิดหรอก.. (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
18 กรกฎาคม 2550 14:37 น. - comment id 726312
เห็นด้วยค่ะ
18 กรกฎาคม 2550 15:21 น. - comment id 726347
หนึ่งคนหนึ่งใจแต่หลายความคิดคะ
18 กรกฎาคม 2550 16:46 น. - comment id 726410
เป็นเรื่องความคิดของแต่ละคนค่ะ
18 กรกฎาคม 2550 19:49 น. - comment id 726464
ถูกต้องคร๊าบ สายน้ำแห่งรักอย่าท้อนะ แม้ลมจาแรงสักปานไหน อ่านแล้วปล่อยผ่านบ้างก็จะดี เปงกำลังใจจ้า
19 กรกฎาคม 2550 07:52 น. - comment id 726586
อิสระเสรีที่จิต คิดแล้วคิดจึ่งเขียน มั่นใจสิ่งที่ทำย้ำบทเรียน คิดแล้วเขียนมั่นใจในจิตตน
19 กรกฎาคม 2550 17:06 น. - comment id 726980
ภาษาที่หยุดนิ่ง คือ ภาษาที่ตายแล้ว วัฒนธรรมที่หยุดนิ่ง คือ วัฒนธรรมที่จะสูญสลาย วรรณกรรมที่หยุดนิ่ง คือ วรรณกรรมจะที่ตายไปในอีกไม่นาน
19 กรกฎาคม 2550 17:22 น. - comment id 727004