ปราศสิ่งใดให้บรรลุเพื่อรู้แจ้ง ใจแยกแบ่งแข่งขันพลันสลาย ท่องโลกเปลี่ยวโดดเดี่ยวเพียงเดียวดาย จุดมุ่งหมายในชีวิตถูกลืมเลือน เมื่อมิทราบสิ่งใดย่อมไม่ทราบ แม้นทาฉาบอาบทองยังหมองเหมือน ย่อมไร้คำจำนรรจ์จะพร่ำเตือน เพียงคนเถื่อนแปลกหน้าต่อใจตน เปี่ยมยศถาบรรดาศักดิ์สักเพียงไหน ถึงเป็นใหญ่ในแคว้นทุกแห่งหน แค่จำอวดอาจอ้างว่างเปล่าชน หาเหตุผลกลเลห์เพทุบาย แต่ทว่าชนที่ใจมีพุทธ มิเพียงพูดกล่าวคำจำนรรจ์หลาย ยังหาญกล้าโยกฟ้าสั่นดินทลาย มัจจุราชอาจร้ายยังพ่ายยอม...
คีตากะ 14 ก.ค. 2550 17:38 น. - ID 104864 
1284
1
0
15 กรกฎาคม 2550 00:52 น. - comment id 725023
กลอนไพเราะแล้วก็แฝงคำสอนที่ดีด้วยค่ะ..
11 กันยายน 2550 14:44 น. - comment id 752399
เขียนไว้เตือนตัวเองนะครับ....แปลกจัง...เหมือนไม่ใช่ตัวเองเขียนเลย.......อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
