....รสธรรม (กุสุมิตลาดาเวลลิตา ฉันท์ ๑๘)

...."รสธรรม"
กุสุมิตลาดาเวลลิตา ฉันท์ ๑๘
....บรรจงยกกรสู่ศิระมนมโน              ไหว้ ณ ร่มโพธิ์
พระพุทธา
....คราคร่ำแลดื่นดาษะปทุมะผกา        คลุ้งคละกลิ่นมา-
ลินีรมย์
....อ้าใจซึ้งในธรรมบริสุทะธิสม            จิตตชื่นชม
มิวายครัน
....พาจิตใจไหลหลงทิพยสุขะสันต์        ปราศจากพลัน
กิเลสเลว ฯ

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

"เพชรสังคีต" 10 ก.ค. 2550 16:10 น. - ID 104697

1277

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/104697 ที่มา: "เพชรสังคีต"

comments powered by Disqus

bananaleaf

10 กรกฎาคม 2550 16:15 น. - comment id 722363


กลอนงดงาม..ภาษาวิจิตร..
ขอคาระวะท่านด้วยใจอันนับถือค่ะ..
ติดตามอ่านผลงานท่านอยู่...ซาบซึ้งทุกบท

su

10 กรกฎาคม 2550 16:47 น. - comment id 722406
```
เยี่ยมครัรบ
```

กุหลาบน้ำตา

10 กรกฎาคม 2550 22:39 น. - comment id 722584



สวัสดีครับ คุณ เพชรสังคีต

    งดงามวิจิตร ตามที่ลิขิตเขียน

กวีธววม/สายธารธรรม

11 กรกฎาคม 2550 12:18 น. - comment id 722856

แม้รู้อื่นหมื่นแสนหรือจะเท่า 
รู้ทุกข์เข้าครองใจเป็นฉไหน 
รู้อาการร้อนรน เป็นเช่นไร 
รู้ที่ใจเหตุเกิด ให้ทุกข์ครอง 

รู้ความดับแห่งทุกข์ลงหมดสิ้น 
พ้นราคิน จิตหนึ่ง ไม่เป็นสอง 
มีวิถีชีวิต ตามครรลอง 
ธรรมปกครอง จิตร่มเย็นพ้นภัย 

จากที่เคยโหยหากามารส 
ละออกหมดปฏิเสธ ผลักใส 
รู้สึกว่าเป็นส่วนเกินของใจ 
ดุจดั่งไฟแผดเผาทุกข์ระทม 

มุ่งต่อ ธรรมลิ้มรส แสนสดชื่น 
จิตรู้ตื่นเบิกบานไม่ขื่นขม 
จิตสงบสลัดคืนอารมณ์ 
พ้นโสมม จิตผ่องแผ้ว ร่มเย็น 

อยู่กับธรรมชาติ ที่แปลกใหม่ 
รู้ด้วยใจ สงบสุข ปรากฏเห็น 
ไม่มีทุกข์ ไม่มีความลำเค็ญ 
จิตดวงเด่นว่างเปล่าจากตัวตน(ตัวกูและของกู) 

นี่จึงควรว่ารู้ที่ประเสริฐ 
รู้พ้นเกิด พ้นตาย ไม่ขัดสน 
รู้แล้วผ่าน พ้นไป ไม่เวียนวน 
รู้ยอดคน รู้ยอดธรรม... นิพพาน...

+ comment แสดงความคิดเห็น