ฉันเพิ่งกลับจากโรงพยาบาลบ้า รักษาอาการบ้า ประสาทแตก.................... แหกคอก อย่างคนวิกลจริต และคนโซ ขี้โรค ............ พร้อมๆกันกับการรักษาตัวในห้อง ไอ ซี ยู คราวเดียวไปพร้อมๆกัน นั่นแหละ เพื่อนแท้ เพื่อนรักทั้งสองของฉัน....มันไม่มีวันทิ้งฉัน ฉันอยู่ข้างๆ สมรภูมิ สนามรบ...........หากเป็นไปได้ ฉันจะไปตายที่นั่น คล้ายเป็นวัฒนธรรม ประเพณี งานเฉลิมฉลองยิ่งใหญ่ทุกวัน จุด.......แต่ไม่ใช่พลุ หากแต่เป็น......อะไรที่ไม่อยากพูดถึง อย่างน้อยดีกว่าเกิดมาชีวิตนึงเปลืองเปล่าประโยชน์...................... โดยหาสาระ อะไรไม่ได้เลย ก้อนดิน ก้อนหนึ่ง เล็กๆผสมผสานกลายเป็นผืนดิน............. ฉันรักผืนแผ่นดิน เช่นกัน ฉันก็รักพี่น้องของฉันทั้งอิสลามและพุทธ.......... ฉันจะไปตายที่นั่น..........เลือดทาบทาผืนดินไทย ตรงกันข้ามระหว่างสะเก็ดระเบิด....................... หรือ สะเก็ดธุลีดิน ฝุ่นคลุ้ง.............................. .............อัลฮัมดูลิลละฮ์................... แท้จริงเราเป็นของพระองค์วันหนึ่งเราย่อมกลับคืนสู่พระองค์ LIVE ศิลป์กีรีติ ว่าโร๊ะ
25 มิถุนายน 2550 18:05 น. - comment id 715080
เข้าใจ และ เข้าใจ และซึ้งใจ
25 มิถุนายน 2550 18:59 น. - comment id 715109
สวัสดีค่ะ..ไม่เจอกันนานเลยนะคะ แวะมาอ่านค่ะ.. ยังคิดถึงเหมือนเดิมค่ะ..
25 มิถุนายน 2550 20:28 น. - comment id 715179
ซาบซึ้งถึงน้ำใจรักต่อแผ่นดินครับ
25 มิถุนายน 2550 23:19 น. - comment id 715289
26 มิถุนายน 2550 11:17 น. - comment id 715533
สวัสดีค่ะไม่เจอกันนานเลยนะคะ กลับมาพร้อมปรัชญาอีกเช่นเดิม แต่มันก็จริงนะคะ เศษดินจะไม่ยิ่งใหญ่ได้ถ้าหากไม่รวมกัน และแม้ถ้าจะมีอะไรให้เศษดินนั้นแตกแยกออกไปสุดท้ายก็ต้องมารวมกัน