กรรม

อนิจจัง ไม่ยั่ง สังขารา
ธรรมดา เกิดมา ย่อมเจ็บไข้
เฒ่าชแร แก่ชรา ก็ม้วยไป
บางคนไซร้ ไม่ทันแก่ ก็แดโดย
ทั้งเงินตรา เกียรติยศ และอำนาจ
มันเชิญชวน รสชาติ มันหิวโหย
หาวิธี โกงกิน และกอบโกย
แล้วปรายโปรย คำหวาน สันดานคน
อยู่ไม่นาน สังขาร ก็ลาโลก
คงเศร้าโศก เสียใจ ไร้คนสน
ทำความชั่ว เมามัว เพราะกลัวจน
ต้องทุกข์ทน ตอนเป็นผี นี่แหละกรรม

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

พจีรจิต 12 มิ.ย. 2550 18:19 น. - ID 103569

984

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/103569 ที่มา: คิดเองจ้า ตอนขับรถกลับบ้าน , พจีรจิต

comments powered by Disqus

หะมู

15 มิถุนายน 2550 14:19 น. - comment id 710661

.....ยังสับสน จนวันนี้ ที่ยังคิด

กระทำจิต กระทำใจ ให้ใสผ่อง

เดินตามธรรม กำหนดกรรม ตามครรลอง

แล้วตรึกตรอง มองลงไป ในความดี


.....เกิดแต่กรรม จำได้ ที่ใครสอน

มันจะย้อน วนกลับมา หาทุกที่

ตัวคนทำ ความระยำ ความอัปปรีย์

กรรมอันนี้ มีเข้าใส่ ให้ทุกคน


.....คนวันนี้ ไม่เกรงบาป กราบสิ่งผิด 

เอาชีวิต แลกตัณหา น่าฉงน

รู้ทั้งรู้ ว่าเวรกรรม จะตามตน

หลุดไม่พ้น บ่วงกิเลส เป็นเภทภัย


.....ขอให้เวร ขอให้กรรม ทำหน้าที่

อย่างพอดี พอเหมาะงาม ตามสมัย

อย่าตกยุค อย่าหยุดหย่อน ผ่อนปรนใคร

ทำอย่างไร ได้อย่างทำ ตามนั้นเลย.....