ประคอง จิตต้องลม ณ.ที่ปม ฐานจิตหนา รู้อยู่ ทุกเวลา ท่องถ้อยว่า อยู่ภายใน จิตจึง สงบลง ณ.ที่ตรง ผู้รู้ได้ วิตก วิจารณ์ไซร้ ปิติใจ สุขหนึ่งเดียว ที่ตรง ณ.ที่รู้ ประคองอยู่ อย่าลดเลี้ยว โลกเหลือ เพียงรู้เดียว อย่าท่องเที่ยว ไปตามมัน มนตร์ร่าย สู่ปลายฟ้า หมายเทพา อย่าเหยียดหยัน โปรดดล บันดาลพลัน ทุกชนชั้น หมั่นฝึกใจ
กวีเงียบ 26 พ.ค. 2550 17:23 น. - ID 102879 
1447
4
0
26 พฤษภาคม 2550 22:25 น. - comment id 701957
มากำหนดใจตามที่แนะนำครับ
26 พฤษภาคม 2550 23:22 น. - comment id 701990
ใจคนเราไม่ค่อยนิ่งอะ เลยไม่รู้แจ้งสักที
27 พฤษภาคม 2550 13:35 น. - comment id 702111
เสียงระฆัง..วังเวง..วิเวกแว่ว แก๊ง แก๊ง แผ่ว..จากหนใด..ที่ไหนหนอ วิหกร้อง..ขันคูกู่..เสียงคลอ หอมละออ..กลิ่นมาลี..คลี่ดอกบาน จิตวิญญาณ..ลอยวน..อยู่หนไหน โปรดจงช่วย..กลับมา..คืนผสาน เป็นหนึ่งเดียว..กับเรือนร่าง..ดั่งต้องการ อย่าซมซาน..เป็นกายทิพย์..พเนจร แสงแห่งธรรม..สาดส่อง..ทั่วท้องหล้า ต่างจรมา..น้อมรับฟัง..คำสั่งสอน กิเลสที่..กลางฤทัย..เริ่มคลายคลอน พนมกร..น้อมรับ..ภควันต์ เสียงธรรมะ..สะวะนะ..ประสานก้อง ดั่งเสียงร้อง..บรรเลง..เพลงสวรรค์ ขับกล่อมมวล..เวไนย..สารพัน ให้ยึดมั่น..ในศรัทธา..ค่าความดี จักษุได้..รู้เห็น..เป็นแก่นสาร ถึงความเจ็บ..ปวดทรมาน..ความบัดสี เห็นการเกิด..แก่เจ็บตาย..บรรดามี ทั้งโลกีย์..ตัญหา..น่าเศร้าใจ ความดีไม่..เคยทำ..เลยสักนิด ครั้นชีวิต..ใกล้ลาลับ..ดับสลาย กระเสือกกระสน..ดิ้นรน..หนีความตาย เริ่มเห็นพระ..รำไร..ในสันดาน โสตสองข้าง..ควรรับ..สดับบ้าง ทุกสิ่งอย่าง..ล้วนนิจจัง..ตามสังขาร ไม่มั่นคง..จีรังยั่ง..ยืนนาน ต้องแตกดับ..ตามกาล..กำหนดมา จะต้องการ..สิ่งใด..อะไรเล่า เรามาเปล่า..ก็ไปเปล่า..นั่นแหละหนา สร้างความดี..ประดับ..ไว้ในโลกา ดั่งผกา..หอมระริน..ทั่วถิ่นไพร....... แวะมากำหนดใจด้วยคนค่ะ..กุหลาบขาว.....
27 พฤษภาคม 2550 14:23 น. - comment id 702150
กำลังฝึกใจอยู่ค่ะ...
27 พฤษภาคม 2550 15:33 น. - comment id 702178
ขอบคุณทุกคนครับที่แวะมาเยี่ยม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
