นกน้อยในกรงทองเจ้าของรัก เฝ้าฟูมฟักทักเล่นเช้าเย็นหา ให้อาหารประทานน้ำประจำมา นกเริงร่าช้านานกาลผันแปร จนถึงวันเจ้าของต้องจากไกล ทิ้งนกไว้ไม่เหลียวแลลืมแยแส นกอดตายวายสิ้นดับดิ้นแด ทอดกายแผ่เหลือแค่ซากฝากประจาน จานอาหารจานน้ำจำเหือดแห้ง ทั้งที่แหล่งแอ่งน้ำลำธารผ่าน อยู่มิไกลใกล้ป่ามาวายปราณ น่าสงสารอาหารหลากยากเกินกิน ภาพสะท้อนย้อนใจในวิหค เรื่องสาธกนกตายให้ถวิล เปรียบชีวิตติดยึดอยู่อาจิณ ลืมโบยบินสิ้นใจในกรงทอง.....
คีตากะ 5 พ.ค. 2550 15:47 น. - ID 101931 
2524
1
0
7 พฤษภาคม 2550 17:47 น. - comment id 692229
น่าเศร้าใจจัง
11 กันยายน 2550 16:09 น. - comment id 752453
อย่าเศร้าไปเลย....เพราะนี่คือชีวิตจริงของมนุษย์.....ผู้หลงเวียนว่ายตายเกิดในไตรภูมิ..เสมือนกรงทอง....ในที่สุดต้องล้มตายไปโดยเปล่าดายยิ่งนัก....ทั้งที่ความสามารถแห่งจิตวิญญาณที่แท้จริงของมนุษย์นั้นยิ่งใหญ่สุดประมาณ...อนิจจา..ต่างลืมไปกระทั่งว่า..กรงใบนี้ตัวเองสร้างขึ้นมากับมือ...โลกนี้สร้างขึ้นมากับมือ....ทั้งที่ก่อนนี้เพียงชั่วพริบตา..มนุษย์สามารถบินไปได้ไกลถึงดาวพลูโต.....ไม่มีที่ใดที่มนุษย์ทำไม่ได้.....แต่บัดนี้ความหลงทำให้เขาลืมสิ้น...แม้แต่บิดาของตน....เฮ้อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
