เฝ้าวนเวียนเรียนรู้สู่สัจจา หมายเข่นฆ่ามายาพาอับเฉา มีดคมกริบหยิบแทงหัวใจเรา ให้เลือดเน่าเบาบางล้างมลทิน ร่ายกวีที่หลั่งเลือดชโลมหล้า คราบน้ำตาจารึกนึกถวิล ท่ามกลางทุกข์ลุกไหม้เผาใจชิน อัตตาสิ้นดิ้นแดแค่เฉียดตาย กลางดงหนามตามหาบทกวี ทุกข์ทวีมีแผลเป็นเห็นมากหลาย เขียนด้วยเลือดมิเหือดแห้งแจ้งระบาย เพียงสลายร่ายคำจำนรรจา มิเคยทุกข์หรือใยเข้าใจสุข ดั่งไข่มุกสุกใสมากมายค่า ต้องเสี่ยงตนทนว่ายใต้คงคา จึงได้มาค่าเลิศประเสริฐเอย.....
คีตากะ 14 เม.ย. 2550 13:34 น. - ID 101137 
1013
2
0
20 มิถุนายน 2550 13:25 น. - comment id 712393
บอกว่ากวีในดงหนาม แต่เสี่ยงตาย ว่ายใต้คงคา ทำให้เห็น สำนวนที่ว่า หนีเสือปะจรเข้ แต่ บทนี้ นี้หนามเจอตอใต้น้ำ หรือเปล่า ??
11 กันยายน 2550 16:59 น. - comment id 752501
เอ่อ..คะ..คือ..ว่าๆๆๆ...แบบว่า...เอ่อ..เอ่อ... คือแบบว่าภาษาไทยไม่ค่อยแข็งงะ...คับ....ยกโทษให้ด้วยนะๆๆๆๆ....เดี๋ยวพาไปดูหนัง.....ฟังเพลง....กินข้าวด้วย.................แหง่ๆๆๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
