เงยหน้าขึ้น ยืนยิ้ม เพื่อชมฟ้า ถึงแม้เท้า ย่ำตรา อยู่บนพื้น คว้าสายลม พันเกี่ยว แล้วลุกยืน มานะฝืน ยืนหยัด แล้ววัดดวง ให้สายน้ำ รินไหล ผ่านเรือนร่าง ชำระล้าง ความทุกข์ ที่พัดหวน ให้แมกไม้ ได้สดับ คำคร่ำครวญ ให้ดาวดวง เป็นเพื่อน ยามราตรี ชีวิตคน ขึ้นลง ล้วนเป็นกรรม ที่ตอกย้ำ ชาตะ จักรราศี ในคราวสุข รู้สุข แสนเปรมปรีย์ พอทุกข์ที แบกรับ กันเช่นไร ให้รู้สุข รู้ทุกข์ รู้ชีวิต ให้รู้จิต รู้ความคิด เป็นเรื่องใหญ่ รู้ว่าคน มีขึ้นลง เป็นหัวใจ เช่นนี้ได้ เป็นเอกรู้ รู้ความจริง...
เจรนัย 21 มี.ค. 2550 15:12 น. - ID 100158 
1177
0
0
21 มีนาคม 2550 16:12 น. - comment id 674265
ส่วนใหญ่แล้วเพียงพลิ้วรู้แต่ทำไม่ค่อยได้ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
