ม้าก้านกล้วย
นาร้อนรอนใจไร้ชีวา
เขียวพงดงหญ้ามาเลือนไร้
กบเขียดในนามาหายไป
น้ำเหนือหลากไหลก็ไม่นอง
เดือนห้าหนุ่มสาวเข้าเมืองกรุง
ท้องทุ่งจึงไร้ใครเที่ยวท่อง
เคยเรืองรองรุ่งดั่งทุ่งทอง
กลับต้องตากตกรกเป็นดง
สงกรานต์ปีนี้จะมีไหม
หนุ่มสาวคนใดจะไหลหลง
กลับกรุงเยือนนามาปลดปลง
มาคงวันคืนในผืนนา
แต่นี้ใครไหนจะไถหว่าน
มันไปทำงานโรงทอผ้า
มันลืมไอดินกลิ่นปลาร้า
มันลืมดอกหญ้าประดับดิน
มันเคยฝากคำกับท้องนา
สัญญาให้ไว้ลืมไปสิ้น
คำรักหวานเร้นเหมือนเล่นลิ้น
โบกบินจากไปไม่แม้ลา
แต่นี้มีแค่เฒ่ามาเฝ้าหว่าน
ไถดานเทือกถกตกกล้า
งกเงิ่นเขินขดรันทดล้า
จึงขายนาส่งเงินให้ไปซื้อรถ
มันขอเงินซื้อโทรทัศน์
เงิน