***** คนทุกคนมีตนเป็นที่พึ่ง คนคนหนึ่งพึ่งตนล้นเหลือหาย เกิดขึ้นมาพึ่งตนจนวันตาย คนทั้งหลายพึ่งตนทุกคนไป เมื่อพึ่งตนสอนตนกำกับด้วย จะได้ช่วยให้ตนพ้นเหลวไหล คนทุกคนเกิดมาทุกเพศวัย ไม่มีใครพึ่งผ฿้อื่นยืนกว่าตน ทั้งยืนเดินนั่งนอนทำพูดคิด จนชีวิตเป็นไปตามเหตุผล ประกอบกรรมทำกิจแต่ละคน อาศัยตนเราทำประจำกาล อันคนเราเกิดตายทุกวันนี้ ตามที่มีในธรรมนำบรรหาร อาศัยตนเกิดตายเป็นประธาน อวสานชีวิตติดกับตน
786
0
0
หน้าส่วนตัว
