ฟ้าจาง ๆ เลือนลางจนจางสี ความมืดคลี่คลุมครอบโดยรอบไว้ ดาวเผยแสงทีละดวงเป็นพวงไฟ ลมเคลื่อนไหวล้อใบไม้ให้ชายตา เงียบจังเลย...คืนนี้ แต่ใจคนที่นี่ยิ่งเงียบกว่า ยืนตากลม ตากดาว พราวนภา ฆ่าเวลา อันเอื่อย ๆ เรื่อย ๆ ไป แค่ผ่านคืนนี้... มีแต่ฉันที่รู้ดี...ว่ายากแค่ไหน ที่จะไม่คิดถึงเธอ...มากกว่าคิดถึงใคร ทั้งที่รู้ว่าคนอยู่ไกล...เฮ้อ... ...ไม่รู้ตัว...
2820
4
0
หน้าส่วนตัว
