โอ้ ..ชีวิต โยนใจไปในเพลง ความเครียดเบียดคนตกขอบ รู้รอบจัดเกินเมินขม ดีนักจักหาปรารมภ์ ชั่วนักหักล่มกลางดิน..* โอ้หนอเวลาคืนไม่ได้..* คืนวันผ่านไปให้ถวิล นึกแม่หลั่งน้ำตาร่วงริน หมดสิ้นความจำเคยสำคัญ ถึงซบนบกราบแทบเท้าแม่ ก็ไม่แล สนใจ..ลูกขวัญ รอยร้าวจารึก...จนจาบัลย์ เกินสาวเสกสรรค์..ให้แม่จำ โอ้หนอ ละอ่อน ของลูกเอ๋ย